In 2008 werd Weert tot "mooiste station van Nederland" verkozen. Dat dit station deze jaarlijkse verkiezing won is niet verwonderlijk. Het is misschien wel het meest in authentieke staat verkerende vooroorlogse station van ons land. Uiteraard is het station ook gewoon met haar tijd meegegaan en zijn er in de loop van de jaren zaken aangepast en gemoderniseerd, zo kreeg het station een lift en is er onlangs een nieuwe fietsenstalling in het stationsgebouw gekomen. Heel veel kleine en grote details zijn echter nog onaangetast. Het absolute hoogtepunt is ongetwijfeld de stationshal. De wanden, de kenmerkende boogstructuur, het cassetteplafond en het lokettenfront (waar overigens al jaren geen loketten te vinden zijn…) zijn nog helemaal in de originele staat en dat is werkelijk een unicum!
Het huidige station van Weert is het tweede station van deze stad en dateert uit 1914. Aanleiding voor de bouw van dit stationscomplex was de aanleg en ingebruikname van de nieuwe spoorlijn Eindhoven-Weert een jaar eerder.
Tijdens de middeleeuwen was Weert een welvarende stad. De imposante Martinuskerk, waarvan de toren al van ver een onmiskenbaar herkenningspunt is, herinnert hier nog altijd aan. Maar tijdens het uitbreken van de Tachtigjarige Oorlog komt abrupt een einde aan deze periode en in de eeuwen daarna raakte de stad steeds verder in verval. De aanleg van de Zuid-Willemsvaart in 1825 haalde de stad enigszins uit haar geïsoleerde ligging, maar het zou uiteindelijk nog tot het einde van de negentiende eeuw duren voordat in Weert een nieuwe bloeiperiode aan zou breken. De komst van het spoor was ook hierin een doorslaggevende factor, maar de voorgeschiedenis hiervan is een verhaal op zich…
In 1879 kreeg Weert haar eerste station, als in dat jaar de spoorverbinding tussen Weert en Roermond in gebruik wordt genomen. Tegenwoordig is dit spoor een doorgaande intercityverbinding, maar oorspronkelijk is dit traject een deel van de internationale (goederen)spoorlijn Antwerpen-Mönchengladbach (de beroemde -of beruchte- IJzeren Rijn). Het waren dan ook de Belgen die ervoor zorgden dat deze spoorlijn er kwam en dat Weert -via Roermond - met de rest van het Nederlandse spoorwegnet werd aangesloten.

Boven: Het markante stationsgebouw met haar klokgevel boven de ingang en de hoge toren. De toren, die overigens qua vorm beter bij een kerk zou passen, heeft opmerkelijk genoeg geen klokken. Op de plaatsen waar je deze zou verwachten prijkt het stadswapen van Weert.
(zie ook pagina 5)

Onder: De stationshal is werkelijk uniek in haar soort. Niet alleen door haar wat vreemde plattegrond, maar bovenal door het feit dat de hal nog grotendeels in de originele staat verkeert. De boogstructuur, de wanden (van gele, rode en groene geglazuurde stenen) en zelfs de aanduidingen boven de loketten zijn nog onaangetast.
(zie ook pagina 6)

Onder: Een kijkje op het perron, met links één van de drie perrongebouwen en rechts (achter een fraai hekwerkje) een doorkijkje naar de onder het perron gelegen verkeerstunnel.
(zie ook pagina 7)

Onder: Eén van de -voor het Weertse station zo kenmerkende- tegeltableaus die op de perrongebouwen zijn aangebracht.
(zie ook pagina 7)