Het Weertse station werd, evenals alle andere stations langs de spoorlijn Eindhoven-Weert, ontworpen door G.W. van Heukelom. Het bestaat uit een wat merkwaardig vormgegeven stationsgebouw en een hooggelegen eilandperron, met daarop twee perrongebouwen onder een lange perronoverkapping. Het stationsgebouw is relatief klein. Voor de reizigers is er dan ook alleen een hal met loketten en een tunnel naar het perron. De rest van het stationsgebouw bestond in de oorspronkelijke opzet uit dienstruimten, een bagage afdeling en woonruimten. De wachtkamers en het restaurant waren, zoals bij zoveel andere grotere stations uit die tijd, in de perrongebouwen te vinden.
Het eerste dat opvalt aan het station is de positie van het stationsgebouw ten opzichte van het perron. Het staat namelijk fors uit het midden, aan de oostkant van het perron, zo'n beetje bij het einde van de perronoverkapping. Oorzaak hiervan is de al eerder genoemde verkeerstunnel, die onder het emplacement en het perron doorloopt. Het stationsgebouw staat dan ook letterlijn een beetje klem aan een druk kruispunt en staat pal naast de onderdoorgang, die ook nog eens de spoorbaan onder een schuine hoek doorkruist. Dit alles is dan ook duidelijk van invloed geweest op de vormgeving van het gebouw. De ingang en de stationstoren vormen -min of meer- de voorgevel, terwijl de lange zijden van het gebouw de zijgevels zijn. Het gebouw is in feite dus een kwartslag gedraaid. De ingang, de stationshal en de perrontunnel zijn dan ook allemaal in het westelijke deel van het stationsgebouw te vinden. Op die manier werd de loopafstand tussen de stationshal en de wachtkamers op het perron zo kort mogelijk gehouden. Bovendien ontstond er zo ook nog wat ruimte voor een klein stationspleintje. De ingangsgevel -een echte voorgevel kan men het niet echt noemen- staat overhoeks, dat wil zeggen: onder een hoek van 45 graden ten opzichte van de overige gevels. De gevel heeft een opvallende klokgevel-achtige vorm. Zo'n gevel paste Van Heukelom ook toe bij het stationsgebouw van Geldrop, dat hij ongeveer tegelijkertijd met dat van Weert ontwierp maar wat eerder gereed kwam. De ingang zelf wordt duidelijk gemarkeerd door twee grote dubbele deuren, die nog ouderwets naar binnen openslaan. Boven de ingang is een luifel en daar weer boven is een balkon aangebracht.
Dankzij de kenmerkende klokgevel boven de twee grote toegangsdeuren is de ingang een opvallend element van het stationsgebouw. Maar de grootste blikvanger is ongetwijfeld de hoge stationstoren. Door de vorm en door de hoge spits lijkt deze toren zo van een kerkgebouw afkomstig te zijn, maar -opmerkelijk genoeg- heeft de toren geen uurwerken. Op de plaats waar men deze zou verwachten prijkt het (oude) stadswapen van Weert. Zou Van Heukelom hiermee duidelijk willen maken dat dit toch echt een stationstoren is..?
In het oostelijke deel van het stationsgebouw en in de lage vleugel bevond zich oorspronkelijk de bagage-afdeling. Op de bovenverdieping van het hoge bouwdeel zijn twee dienstwoningen, elk met een eigen balkon en eigen voordeur met daarboven een luifel. Het stationsgebouw is trouwens rijkelijk voorzien van luifels, want ook boven de uitgang, boven de ingang van de bagage afdeling en boven de laadperrons (langs de straatzijde en langs de oostgevel van het gebouw) zijn deze aangebracht.
De perrongevel is aanzienlijk soberder uitgevoerd. Dat is niet zo vreemd, de onderste verdieping verdwijnt hier namelijk al geheel in de spoordijk. Alleen de bovenverdieping en het dak van het hoge bouwdeel, en uiteraard ook de toren, zijn vanaf het perron goed te zien. Nu moet er wel bij gezegd worden dat het stationsgebouw aan deze kant grotendeels schuil ging achter het vele groen, dat in de loop van de jaren op de spoordijk was gegroeid. Enkele jaren geleden werden de struiken (en zelfs een enkele boom) verwijderd, waardoor het gebouw nu wat beter tot haar recht komt. Juist aan deze kant van het gebouw valt de bijzondere vorm van het dak op. Het is een zogenoemd gewelfd schilddak dat is afgeknot. Langs de onderkant zijn de dakdelen wat vlakker, naar boven toe worden deze wat steiler. Het dak is in het midden van het gebouw plat (afgeknot), dit is vooral vanaf de oostzijde van het perron goed te zien. Langs de rand van dit deel van het dak staan vijf opvallende schoorstenen, drie stuks aan de perronzijde en twee aan de straatzijde van het gebouw. Op het dak zijn zes fraaie dakkapellen, met een opvallende gebogen lijst langs de bovenrand, aangebracht. Een zevende dakkapel is te vinden op het dak van de lage vleugel.

Boven: Gezicht op het stationsgebouw vanaf het stationsplein. Een duidelijke voorgevel heeft het gebouw niet echt. De ingang zit links in de overhoeks geplaatste gevel. De uitnodigend openstaande deuren vormen al sinds jaar en dag de toegang voor minder valieden. Vroeger was dit (vermoed ik) een uitgang.

Onder: Het stationsgebouw staat aan een druk kruispunt. Doordat het gebouw iets van het kruispunt afstaat bleef er zelfs nog wat ruimte over voor een klein stationspleintje. Boven de onderdoorgang, die overigens onder het midden van het perron loopt, is duidelijk de perronoverkapping te zien. De perrongebouwen (hier niet te zien) staan links en rechts boven de tunnel.

Onder: De gevel langs de stationsstraat is eigenlijk een zijgevel. In het midden is duidelijk het fraai afgewerkte balkon de zien dat op een uitbouw is geplaatst. Het andere balkon is boven de ingang (rechts op de foto) aangebracht. De lichte deur is de voordeur van één van de stationswoningen. Links op de foto is nog net het begin van het laadperron te zien.

Onder: de perrongevel met haar drie karakteristieke dakkapellen. Doordat het stationsgebouw tegen een hoge spoordijk staat is vanaf het perron alleen de bovenverdieping en het dak te zien. Daarnaast ging het stationsgebouw ook nog eens voor een groot deel schuin achter het vele groen, zoals op deze foto uit 2002 goed te zien is. De struiken zijn overigens enige jaren geleden verdwenen.

Onder: Een blik op het laadperron met daarboven een luifel. Let ook op de vele fraaie details van het stationsgebouw, zoals onder de daklijst, de ophanging van de luifels en het natuursteen langs de deuren, vensters en plinten.

Onder: Hier is goed te zien dat het midden van het dak plat is. De lage aanbouw met het platte dak (rechtsonder op de foto) werd ergens in de jaren zestig of begin jaren zeventig tegen het stationsgebouw aangebouwd. Het doet helaas wel wat afbreuk aan het geheel.

Onder: Een luchtfoto van het station. Hier is goed te zien hoe ver in oostelijke richting het stationsgebouw ten opzichte van het perron staat.