Sittard is één van de oudste steden van Linmurg en ligt zo'n beetje op de grens tussen het Limburgse heuvelland en het vlakkere Midden-Limburg. Ook ligt het vlakbij het smalste stukje Nederland. Even ten noorden van Sittard, bij Nieuwstadt, is ons land nog geen vijf kilometer breed. Tegenwoordig vormt Sittard samen met Geleen en Born de gemeente Sittard-Geleen, nu de derde gemeente van Limburg. Voor het spoor is deze stad al sinds jaar en dag de schakel tussen Zuid-Limburg en de rest van Nederland.
Sittard werd in het najaar van 1865 op het spoorwegnet aangesloten, als in dat jaar de spoorlijn Maastricht-Venlo in gebruik wordt genomen. Deze spoorlijn was onderdeel van een veel grotere spoorverbinding tussen Breda en de Limburgse hoofdstad, via Tilburg, Eindhoven en Venlo (ook wel Staatslijn E genoemd), en werd tussen 1863 en 1866 in fasen aangelegd. Het eerste station van Sittard was dan ook een Waterstaatstation, en wel één van het type 4e klasse. Samen met het nog bestaande stationsgebouw van Roermond waren dit de enige twee van dit type dat in Limburg werd gebouwd, overigens. En evenals haar Roermondse soortgenoot werd ook dit gebouw meerdere keren verbouwd en uitgebreid, zij het in een aanzienlijk later stadium. Rond 1885 gebeurde dit voor de eerste keer, waarbij het gebouw werd uitgebreid met lange zijvleugels en -net als in Roermond- een voorbouw.
Vanaf 1896 reden de eerste treinen over de nieuwe lokaalspoorlijn tussen Sittard, Heerlen en het Duitse Hertzogenrath. Sittard werd hiermee een spoorwegknooppunt en het duurde dan ook niet lang voordat het stationsgebouw wederom moest worden uitgebreid. Ditmaal werd één van de zijvleugels een flink stuk uitgebouwd, terwijl bij het oorspronkelijke dak iets werd verhoogd. Hierbij verdwenen de voor dit type stationsgebouw zo kenmerkende daken aan de voor- en achtergevel. Het stationsgebouw werd er overigens niet bepaald fraaier op… het emplacement werd eveneens vergroot, waarbij ook een rangeerterrein werd aangelegd. Dat laatste was vooral ingegeven door de opkomst van de grootschalige mijnbouw in Zuid-Limburg. Alhoewel Sittard niet tot de mijngebieden behoorde profiteerde het door haar ligging hier wel optimaal van. Al het vervoer van de kolen per spoor naar de rest van Nederland verliep immers via Sittard. Overigens werd het "centrale rangeerterrein" voor het kolenvervoer niet in Sittard maar in het noordelijker gelegen Susteren aangelegd.
Aan het begin van de jaren twintig was het station uitgegroeid tot een belangrijk spoorwegknooppunt, zowel voor reizigers als voor het goederenvervoer. De aanleg van een nieuw -en groter- rangeerterrein vormden meteen ook de aanleiding voor de bouw van een geheel nieuw stationscomplex.

Boven: Het stationsgebouw in de nadagen van haar bestaan. Deze foto werd ergens in 1992 geschoten, ruim een jaar later werd het gebouw gesloopt. Dat het entreegebouw op haar retour is, is wel duidelijk te zien. Voor het centrale deel van het gebouw is een wat vreemde uitbouw geplaatst ten behoeve van het restaurant, dat destijds in het stationsgebouw was gevestigd. De vierkante klok bovenop de luifel oogt nogal lomp. Het oorspronkelijke uurwerk was al jaren tevoren verwijderd, de plek waar deze heeft gezeten is nog makkelijk terug te vinden in de gevel. Zelfs de lichtbak met het NS-logo zag er verlept uit...

Onder: Een ansichtkaart van het eerste stationsgebouw. Ook hier zijn de dagen ervan geteld. De contouren van het oorspronkelijke 4e klasse Waterstaatgebouw zijn nog te herkennen, maar ook hier was er al het nodige aan verspijkerd.