In deze tijd is een station waarin meerdere
vormen van railvervoer samenkomen allang geen uitzondering meer,
denk hierbij bijvoorbeeld aan de stations Duivendrecht, Schiedam
Centrum, Rotterdam Blaak en de Amsterdamse stations Bijlmer, Holendrecht
en Sloterdijk. Een jaar of zeventig jaar geleden was zo'n alles-in-één-station
nog een zeldzaamheid. Het in 1939 geopende station Amsterdam Amstel
was in die tijd dan ook ronduit revolutionair. Voor het eerst werden
trein, tram, bus en taxi in één stationscomplex samengebracht
en alom wordt dit station dan ook als allereerste ov-knooppunt beschouwd.
Helemaal toen vanaf 1977 ook de metro's onder dezelfde overkapping
en langs dezelfde eilandperrons van de treinen gingen stoppen. Toch
was dat idee destijds bepaald niet nieuw. Ruim vijftig jaar tevoren
werd in Bussum een nieuw station in gebruik genomen dat een combinatie
was van een kopstation en parallelstation met lanssporen. Die langssporen
waren ( en zijn uiteraard nog steeds
) bestemd voor het treinverkeer.
Langs de kopsporen stopten vroeger de interlokale trams. In een
(veel) later staduim werd op het vrij grote plein voor het stationsgebouw
een busstation aangelegd. Was het Amstelstation eigenlijk wel het
allereerste ov-knooppunt..?
Alhoewel het station de naam "Naarden-Bussum" draagt,
staat het in z'n geheel in de gemeente Bussum. "Bussum-Naarden"
had wellicht meer voor de hand gelegen, zeker omdat het dorp Bussum
allang veel groter is dan de stad Naarden. Maar dit was in 1874,
het jaar waarin het eerste station werd geopend, nog absoluut niet
het geval, maar daarover later meer
Het huidige station is officieel het tweede station, maar het heeft
de facto het derde stationsgebouw. Er was dan ook sprake van een
gefaseerde bouwgeschiedenis. Het eilandperron, de perrongebouwen
en de overkapping kwamen al in 1917 gereed, maar door allerlei omstandigheden
werd het stationsgebouw pas in de tweede helft van de jaren twintig
in gebruik genomen. Het eerste stationsgebouw was echter al zo'n
elf jaar tevoren gesloopt. Die tussenliggende periode werd overbrugd
door middel van een tijdelijk stationsgebouw. Maar het eindresultaat
mocht er absoluut wezen, al zal ongetwijfeld niet iedereen gecharmeerd
zijn van die strakke blokvormen van het gebouw. Aan de buitenkant
heeft het dan ook uitsluitend rechte lijnen en platte daken, en
bestaat het gebouw vooral uit donkere baksteen. Daarmee contrasteert
het behoorlijk met de perronbebouwing, dat veel lichter van kleur
is. Want hoewel deze slechts negen jaar ouder is, lijkt deze uit
een heel ander tijdperk te zijn. Stationsgebouw en perron lijken
dan ook niet echt bij elkaar te passen, vooral vanaf het eilandperron
is dit goed te zien. Maar aan de binnenkant sluiten de perrontunnel
(eveneens uit 1917) en de hal juist naadloos op elkaar aan, zowel
letterlijk als figuurlijk. De magnifieke hal, met haar vele glas-in-lood
vensters, is dan ook veel minder somber dan de buitenkant van het
gebouw doet vermoeden.
In de afgelopen jaren was het station meerdere malen het toneel
van (langdurige) verbouwingen. Zo werd het stationsgebouw rond de
laatste eeuwwisseling nog gerenoveerd en werd enige jaren geleden
op de plaats van het vroegere tramstation een grote fietsenstalling
gerealiseerd. Ook nu is een deel van het station een grote bouwput,
al jaren overigens. Er worden liften geplaatst en op zich zou dit
een niet al te moeilijke klus moeten zijn. De werkzaamheden zijn
echter al eind 2010 begonnen, na een fikse vertraging overigens,
en zoals de zaken er nu voorstaan zullen de liften er niet eerder
dan in de herfst van 2013 staan. Het is misschien wel tekenend voor
dit station, dat er immers ruim tien jaar over deed om in deze vorm
tot stand te komen

|
|