Dat een treinstation tegenwoordig ook deels een metrostation is, is allang niet nieuw meer. Met name in en om Amsterdam zijn een aantal voorbeelden te vinden, zoals de stations Amstel, Bijlmer, Sloterdijk en het station Duivendrecht. Station Schiedam Centrum is wat dat betreft wel vergelijkbaar, maar ook een geval apart. Want hoewel het ooit als spoorwegstation werd ontworpen en gebouwd is het nu eerder een metrostation waar ook en trein stopt. Het verwerkt tegenwoordig zelfs meer metroreizigers dan treinpassagiers. Toch is het nog altijd een treinstation van belang, het is zelfs (nog) een intercitystation. Maar met drie perrons doet het momentheel wat "oversized" aan, voor de dagelijkse treindienst kunnen op dit moment alleen nog de twee noordelijke sporen (3 en 5) worden gebruikt. De twee andere perronsporen krijgen wellicht weer een functie als het spoor tussen Delft Campus (voorheen Delft Zuid ) en Rijswijk is verdubbeld en daardoor de treinfrequentie zal toenamen. De vroegere spoorlijn naar Hoek van Holland is inmiddels tot metrolijn omgebouwd. Die ombouw werd -zoals wellicht bekend - een lange en kostbare aangelegenheid, het project duurde ruim twee jaar langer dan voorzien en zou ook nog eens zo'n negentig miljoen euro meer gaan kostten…
Als treinstation kent het een lange en bewogen geschiedenis. Al in 1847 kreeg Schiedam een station, als in dat jaar het laatste deel van de "Oude Lijn" (het gedeelte tussen Den Haag en Rotterdam) gereed komt. Het huidige station -of wat er nog van over is- is alweer het derde exemplaar en werd tussen 1959 en 1963 gefaseerd in gebruik genomen. Dit was omdat het complete station een eindje naar het noorden opschoof, zodat op het vrijgekomen talud een nieuwe ontsluitingsweg naar Rotterdam (de Horvathweg) kon worden aangelegd. Het was -naar later zou blijken- een zeer ongelukkige keuze. Het nog bestaande gedeelte met de perrons en de grote perronoverkapping is het oudste deel en kwam al in 1959 gereed, het stationsgebouw volgde vier jaar later. Die stond op een nogal ongebruikelijke plek, namelijk letterlijk ingeklemd tussen de al genoemde Horvathweg en de hoge spoordijk. Omdat die weg ook nog eens op een verhoogd talud ligt dreigde het stationsgebouw vanuit de stad nauwelijks zichtbaar te zijn. Dit werd opgelost door aan het gebouw een kantoortoren met vijf etages toe te voegen. Of dit een goede oplossing was viel ernstig te betwijfelen; nergens stond het NS-logo op de toren, wel een enorm reclamebord van een bekend Schiedams jenevermerk…
Het huidige station is inmiddels al twee keer van naam veranderd. Toen het in 1963 gereedkwam heette het nog gewoon "Schiedam". Vier jaar later werd de naam gewijzigd in "Schiedam-Rotterdam West". De reden hiervoor was het feit dat de internationale treinen van en naar Hoek van Holland niet meer via Rotterdam Centraal zouden rijden. In plaats daarvan werd in Schiedam gestopt, de toevoeging "Rotterdam West" diende er voor om de buitenlandse reizigers niet al te veel in verwarring te brengen. De laatste naamswijziging was in 1998, toen kreeg het station haar huidige naam. De internationale boottreinen waren toen al enige jaren verleden tijd. In datzelfde jaar kwam er ook een einde aan het opmerkelijke stationsgebouw, het moest wijken voor de aanleg van een nieuwe metrolijn. Vanwege de aanwezigheid van de al genoemde Horvathweg was er simpelweg geen andere plek. Op de plaats van het vroegere stationsgebouw kwam een metrostation. Met een nogal opmerkelijke, allesomvattende overkapping, naar een ontwerp van architect J.A. van Belkum. Ook kwam een nieuwe, glazen entree aan de centrumzijde.
Toch blijft het jammer dat het stationsgebouw, met haar kenmerkende dak, niet behouden kon blijven. De monumentale perronoverkapping staat er gelukkig nog wel, evenals de meeste perrongebouwtjes. Maar ook dit deel van het station werd tot voor kort nog met sloop bedreigd. In het najaar van 2019 werd echter besloten dat het ooit zo belangrijke station zal worden opgeknapt. Daarbij is het de bedoeling om van dit toch wel wat rommelige station een volwaardig ov-knooppunt te maken...

.

Boven: Het is alweer ruim twee decennia geleden dat Schiedam haar markante, en toch ook wel merkwaardige, stationsgebouw verloor. Markant, dankzij haar unieke dak, dat uit zogenoemde "hypparschalen" bestond. Zo'n hypparschaal is in feite een vierkant vlak, waarbij de twee schuin tegenover elkaar liggende punten zijn gekromd. Een bijzondere vorm die architect K. van der Gaast later ook zou gebruiken bij de overkapping van station Tilburg, welke in 1965 gereedkwam. Het gebouw was merkwaardig door haar wat vreemde ligging, ingeklemd tussen een hoge spoordijk en een drukke verkeersweg. En dan is een ook nog die "kantoorflat", welke een onderdeel van het stationsgebouw was. De kenmerkende HOPPE-letters ontbreken hier nog...
.

Onder: En dit is hetzelfde station, maar dan anno 2019. De omgeving is onherkenbaar veranderd en de Horhathweg, die hier trouwens Brandersbrug heet, lijkt vakkundig te zijn weggewerkt achter de grote, glazen façade. Maar wie goed kijkt ziet nog steeds die flauwe helling die de genoemde weg maakt, het was dan ook aan die oprit te danken dat het stationsgebouw haar bijzondere dakvorm had…
.

Onder (beide foto's): Dit is de plek waar het stationsgebouw heeft gestaan . Hier was vroeger een vrij smalle trap waarmee men de hal en de loketten kon bereiken, die bevond zich namelijk op dezelfde hoogte als de toegang naar de perrontunnel (foto rechts). De huidige hal oogt groter dan ze in werkelijkheid is, dit wordt veroorzaakt door de strikte scheiding tussen de trein-en metroreizigers. De huidige trap naar de perrontunnel is trouwens niet dezelfde die vroeger naar de hal leidde, die bevond zich namelijk wat verder naar voren en was bovendien beduidend smaller...
.

Onder: Het station telt drie perrons, een centraal eilandperron en twee smallere langsperrons. De twee sporen aan de linkerkant zijn op dit moment niet meer in gebruik, hier reden tot het voorjaar van 2017 de treinen van en naar Hoek van Holland. De sporen 3 en 5 zijn nog wel "actief". Er is trouwens op dit moment (nog) sprake van een spoorverdubbeling tussen Schiedam en Delft, wanneer dit daadwerkelijk wordt uitgevoerd zullen de sporen 1 en 2 ongetwijfeld ook weer in gebruik worden genomen. De drie perrons worden deels overdekt door een monumentale perronoverkapping. Dit is niet alleen het oudste deel van het station, mar ook het enige deel dat nog voor een groot deel in originele staat verkeert. De overkapping werd (mede) ontworpen door ingenieur G.J. van der Grinten. Het was één van zijn laatste ontwerpen voor de NS...
.

Onder: Het perrongebouw op het middenperron. Oorspronkelijk waren er drie, eentje op het perron langs spoor 5 en twee op het centrale perron. Dit is het perrongebouw op het middenperron. Hier was oorspronkelijk de stationsrestauratie, maar deze is al heel lang verleden tijd. Wel is er nog een snackautomaat, zoals duidelijk op het gebouwtje staat aangegeven. Let op het V-vormige dak, met daarboven duidelijk zichtbaar de spantconstructie. Dit principe, waarbij de spanten boven het dak uitsteken, zou in de jaren zestig nog een aantal keren terugkeren...
.

Onder: De noordelijke toegang, aan de achterzijde van het station. Dit station heeft altijd al meerdere toegangen gehad, maar of deze is nog betrekkelijk nieuw. Ze werd rond de laatste eeuwwisseling gebouwd. Op deze plek was vroeger een laadperron voor de VAM afvaltreinen. Vanaf deze plek werd het afval uit Schiedam en omgeving afgevoerd naar het Drentse Wijster. Het laadstation werd rond 1993 opgeheven, waarna ruimte vrijkwam voor kantoren en een extra toegang voor het station. De glazen wanden en de ov-poortjes zijn uiteraard van recenter datum. Het station werd in 2016 "afgesloten".
.