[ Home ] [ Terug naar de eerste pagina ] [ Vorige pagina ] [ Volgende pagina ]
   
 
MAASTRICHT

 

Het stationsgebouw -2-

 
   
   
De rechterkant van het gebouw is veel simpeler van opzet. De trapgevels ontbreken hier en dit deel van het gebouw is in feite één lange vleugel. Die langgerektheid wordt, aan de linkerkant niet ver van de ingang, onderbroken door een hoge stationstoren. Deze is op haar beurt wel weer voorzien van trapgeveltjes. Deze zijn, net als bijna alle andere trapgevels, aan de zijkanten aangebracht. De ruim 28 meter hoge toren is een stevige blikvanger en een onlosmakelijk onderdeel van het stationsgebouw. In de toren is alleen een trap en een schoorsteen aanwezig, verder heeft eigenlijk geen enkele functie. De ronde openingen (afgesloten) suggereren dat hier vroeger uurwerken hebben gezeten, maar dit is absoluut niet het geval. Een "loze" toren dus, maar desondanks onmisbaar voor het aangezicht van het stationsgebouw.
In de langgerekte vleugel aan de rechterkant waren voornamelijk personeels- en dienstruimten te vinden. Later werd in dit deel van het gebouw een zogenoemde megastore van de bekende -inmiddels allang ter ziele gegaande- computerwinkel Vobis. Aan de zijkant valt vooral de grote dakkoepel met afgeschuinde hoeken op. Oorspronkelijk stond rechts van dit deel van het stationsgebouw nog een vleugel. Dit bouwdeel was door middel van een poort verbonden met het hoofdgebouw. In dit gedeelte waren de diverse dienstwoningen (en opslagruimten?) te vinden. In de latere jaren werd de begane grond ingericht als bewaakte fietsenstalling. Helaas werd dit deel van het stationsgebouw in het najaar van 2003 gesloopt en vervangen door een groot kantoren en appartementencomplex, dat in de loop van 2006 werd opgeleverd.
Naast dit vroegere bijgebouw, op het meest zuidelijke punt van het station, stond ooit nóg een gebouwtje. Dit was een overdekte entree naar een luchtbrug. Deze overdekte loopbrug werd gelijktijdig met het station gebouwd en was dus ook een ontwerp van architect van Heukelom. Dit viaduct was overigens geen overdekte verbinding met het eilandperron, deze werd pas in de jaren tachtig aangelegd, maar diende louter en alleen als overdekte spoorwegovergang tussen het stationsplein en de oostelijk van het station gelegen deel van de stad. Een deel van de stad dat destijds al fors aan het uitdijen was, overigens. De voetgangersbrug ging in de jaren zestig door een brand verloren en werd daarna nooit meer herbouwd. In plaats daarvan werd, ongeveer op dezelfde plaats, een fiets- en voetgangerstunnel aangelegd en deze ligt er nog altijd. Net als bij de oude voetgangersbrug werd de tunnel voorzien van een overdekte toegang. Ditmaal alleen aan de oostzijde van de tunnel, middels een -weliswaar niet zo fraaie, maar wel karakteristieke- ovalen betonconstructie. Overigens is deze tunnelentree onlangs (december 2009) gesloopt.
Boven: De ruim 28 meter (geschat) hoge toren is één van de hoogste stationstorens van ons land. Alleen de robuuste toren van het station van Nijmegen is iets hoger. In grote tegenstelling tot de meeste andere stationstorens is de toren in Maastricht geen klokkentoren, al suggereren de achthoekige openingen dat ze er vroeger wel hebben gezeten. Of dit ook werkelijk het geval was, heb ik niet kunnen achterhalen.
 
Onder: Dit opmerkelijke poortje is wel bewaard gebleven. Vormde het vroeger de schakel tussen de zuidelijke vleugel en de rest van het stationsgebouw, nu is het de verbinding (of de scheiding!) tussen het oude stationsgebouw en het nieuwe kantoren/appartementencomplex.
 
 
Onder: Jarenlang zat de fietsenstalling in de zuidelijke vleugel. Duidelijk is ook te zien dat in het gedeelte rechts diverse woningen zaten.
Onder: De sloop van de zuidelijke vleugel, oktober 2003.
 
 
Onder: De markante voetgangersbrug met aan weerzijden de twee poortgebouwtjes. Deze brug diende louter en alleen als overdekte spoorwegovergang, men kon niet rechtstreeks het perron oplopen. Helaas is het viaduct, vermoedelijk ergens in de tweede helft van de jaren zestig, door brand verwoest. De brug werd niet meer herbouwd, ongeveer op diezelfde plek werd een fiets/voetgangerstunnel aangelegd.
 
 
Onder: Het viaduct deed wel wat denken aan de oude perronbrug van station Amersfoort (zie deze pagina). Ook deze is inmiddels alweer geruime tijd verleden tijd.
Onder: De overdekte toegang van de fiets/voetgangerstunnel. Alhoewel het bouwwerk niet bij het totaalplaatje van het station paste, en het op het laatst flink verwaarloosd uitzag, had het eigenlijk wel iets. Al zal de gemiddelde passant -die via deze grauwe entree afdaalde naar een vrij donker en onoverzichtelijk tunneltje- hier anders over denken… Een jaar geleden werd de betonconstructie gesloopt.
 

 

 

  Free counter and web stats versie: 16-12-2010