|
|
Het
stationsgebouw -1-
|
|
|
Architect: |
G.W.
van Heukelom |
Decoraties: |
G.W.
van Heukelom (wapenschilden) |
|
W.
Brouwer en S.J. Tempelman (resp. ontwerp en uitvoering beeldhouwwerken) |
Bouwjaar:
|
1913-1916 |
Gedeeltelijke
sloop: |
2003
(zuidelijk deel stationsgebouw) |
|
|
|
|
|
|
|
|
Het
stationsgebouw is enorm groot. Ooit was het zelfs - na het Centraal
Station van Amsterdam- de grootste van ons land, met een totale gevellengte
van meer dan 250 meter. Dit was overigens wel met inbegrip van de
lange, aangebouwde loods met dienstwoningen. Deze is helaas aan het
begin van deze eeuw gesloopt en vervangen door een nieuw kantorencomplex.
De gevellengte is zelfs nog wat toegenomen, maar feitelijk hoort deze
kantoorvleugel niet meer bij het stationsgebouw. De gevellengte van
het hoofdgebouw meet ongeveer 150 meter, toch ook niet bepaald kinderachtig
Het is nog altijd één van de grootste stationsgebouwen
van Nederland.
Het stationsgebouw bestaat grofweg uit vier delen: een opvallend breed
gedeelte met trapgevels aan de linkerkant, een aanzienlijk minder
opvallend en langgerekt deel aan de rechterkant. Daartussenin is een
monumentale ingang. Rechts daar weer van -langs de lange rechtervleugel-
domineert de hoge stationstoren.
Het allereerste dat opvalt aan het stationsgebouw zijn de vele trapgevels.
Dergelijke gevels komen in dit deel van ons land betrekkelijk weinig
voor, maar er zijn Maastricht daarentegen een aantal voorbeelden op
bekende gebouwen te vinden. Denk hierbij aan -bijvoorbeeld- aan het
"Huis op de Jeker" en de Kruisherenklooster. In beide voorbeelden
zijn juist de zijgevels in plaats van de voorgevel getrapt. En dit
is ook bij het Maastrichtse stationsgebouw het geval. Opmerkelijk
is het feit dat juist in deze periode (1900-1920) in Maastricht meerdere
gebouwen met trapgevels werden gebouwd. Een modegril, of een laatste
stuiptrekking van het bouwen in een neo-stijl..?
De plattegrond van het gebouw is ook bijzonder. Het heeft een soort
L-vorm. Aan de noordzijde is het gebouw het breedst. Dit deel was
-en is nog altijd- ingericht voor reizigersfuncties. Het restaurant,
maar ook de douane- en marechausseefaciliteiten -waaronder de visitatieruimte-
waren hier te vinden. De reizigersstroom is hier duidelijk op afgestemd,
veruit de meeste reizigers komen en gaan door dit deel van het gebouw.
De ingang wordt duidelijk aangegeven door een grote trapgevel, de
enige aan de voorgevel, en grote glas-in-lood vensters met direct
daarboven een fraaie klok. In een voorbouw, dat bijna de gehele breedte
van dit deel van het gebouw inneemt, bevinden zich vier grote, halfronde
dubbele deuren. De twee middelste deuren zijn de ingang. De deur aan
de linkerkant was vroeger de uitgang. Dit staat nog altijd boven de
deur aangegeven (GEEN INGANG), maar deze strikte scheiding wordt al
sinds jaar en dag niet meer toegepast. De deur is tegenwoordig afgesloten.
De deuren aan de rechterkant zijn zelfs al jaren geleden verdwenen.
Maar boven de plek waar deze ooit waren staat nog altijd REISGOED
aangegeven. Hier konden passagiers hun bagage afgeven. In vroeger
tijden werd de ingang bereikt via een korte, brede bordestrap, die
langs de gehele lengte van dit deel van de gevel loopt. Die trap bestaat
nog altijd, al ligt ze nu "begraven" onder het trottoir.
Jaren geleden werd de straat opgehoogd, zodat deze op gelijke hoogte
met de stationshal kwam te liggen.
De voorbouw is bij de twee ingangsdeuren wat hoger. Ook verspringt
deze iets naar voren. De gehele gevel springt hier iets naar voren
uit ten opzichte van de rest van dit deel van de voorgevel en wordt
bekroond met een trapgevel. Boven de deuren is een luifel aangebracht.
Deze luifel is net zo breed als de voorbouw. Helemaal bovenaan de
uitbouw zijn twee granieten leeuwen met wapenschilden aangebracht.
De leeuw links heeft het wapen van Nederland, de rechter dat van Maastricht.
Op de top van de trapgevel is een derde granieten leeuw aangebracht.
Opmerkelijk genoeg is hier ook het Maastrichtse stadswapen aangebracht.
Een doublure dus
Langs de daklijst van de ingangsgevel zijn
de wapens van tien van de (destijds) elf provincies aangebracht. Het
ontbrekende wapen is dat van Noord-Holland. Opmerkelijk: het ene wapen
dubbel wordt uitgevoerd, terwijl er tegelijk ook eentje ontbreekt
|
|
Boven:
Het Maastrichtse stationsgebouw is één van de grootste
van ons land. Het was het laatste ontwerp van architect Van Heukelom
dat gereed kwam. Toen het station in 1915 werd geopend voor het
publiek was het stationsgebouw nog niet eens af. Pas in de loop
van 1916 werd het gebouw opgeleverd.
|
|
|
Onder:
Een historische ansichtkaart van het station. Het is een luchtfoto,
ergens uit het begin van de jaren zestig. Hier is het complete
stationsgebouw te zien, evenals de luchtbrug met de twee poortgebouwtjes.
(zie ook volgende pagina)
|
|
|
|
|
|
Onder:
Een hele oude ansichtkaart van het stationsgebouw. Duidelijk is
te zien dat het gebouw nog vrij nieuw is. De natuurstenen beelden
en de raam- en deuromlijstingen hebben nog een bijna maagdelijk
lichte kleur. Naarmate de jaren verstreken zouden ze steeds donkerder
worden. De oplettende kijker heeft ongetwijfeld gezien dat de
toren een beetje scheef staat. Dit heb ik bewust wat gecorrigeerd,
op de originele kaart stond deze namelijk wel heel erg scheef
en gaf daardoor en vreemde verhouding ten opzichte van de rest
van het gebouw...
|
|
Onder:
Nog een historische ansichtkaart, nu van een veel later datum.
Op de kaart staat het stationsgebouw er nog helemaal in haar originele
gedaante. Ook het poortgebouw, dat de entree vormde voor een overdekte
luchtbrug (zie de afbeelding hierboven) staat er nog. Deze kaart
werd genomen vanuit hotel 'l Empereur. Vergelijk de situatie eens
met mijn foto op de eerste pagina...
|
|
|
|
|
Onder:
Aan Langs de bovenrand van de ingangsgevel, weerszijden van
de topgevel, staan de wapens van 10 van de (destijds nog)
11 provincies. Het ontbrekende wapen is dat van de provincie
Noord-Holland.
|
|
|
|
|
|
Onder:
Een tekening van een deel van het stationsgebouw met daarop een
overzicht van de diverse provinciewapens, die op de ingangsgevel
zijn aangebracht.
|
|
|
|
|
versie: 14-12-2010 |