De geschiedenis van de spoorwegen in Maarn mag, op z'n zachtst gezegd, opmerkelijk worden genoemd. Als de NRS in 1845 de spoorlijn Utrecht-Arnhem in gebruik neemt krijgt niet Maarn maar het naburige Maarsbergen een station. Dit omdat in laatstgenoemde plaats destijds diverse diligencediensten samenkwamen. Maarn moest het aanvankelijk slechts met een stopplaats doen, waar slechts enkele treinen per dag (op verzoek!) stopten.
Om de aanleg van deze spoorverbinding mogelijk te maken moest bij Maarn een ingraving worden gemaakt in de Utrechtse Heuvelrug. Het zand dat daarbij vrijkwam kon vervolgens voor de spoorbouw worden gebruikt. Al snel begon men ook het gedeelte van de Heuvelrug en zuiden van de spoorlijn uit te graven ten behoeve van de aanleg en het onderhoud van spoorwegen in het hele land. Zodoende ontstond een groot zandwingebied (de Zanderij genoemd) waarin veel mensen werkzaam waren.
Toch duurde het nog tot 1892 voordat de stopplaats Maarn een volwaardig station wordt. Mogelijk in datzelfde jaar kreeg het ook haar eerste haltegebouwtje. Ongetwijfeld was dit het allerkleinste stationsgebouwtje ooit gebouwd in Nederland, veel groter dan een klein (!) toiletgebouwtje was het niet. Opmerkelijk genoeg was dit hokje wel wan steen gebouwd.
In 1895 werd het gebouwtje flink uitgebreid. Hierbij ging men wel heel vreemd te werk. In plaats van een nieuw gebouw neer te zetten werd het bestaande gebouwtje simpelweg uitgebreid met twee zijvleugels, die aanzienlijk groter waren dan het oorspronkelijke gebouw! Hierdoor ontstond een wel heel apart vormgegeven bouwwerk! Gelukkig voor Maarn heeft deze situatie niet zolang hoeven bestaan, want na veertien jaar werd dit bizarre bouwwerk vervangen voor een nieuw stationsgebouw.
Rond de eeuwwisseling kreeg het goederenvervoer in Maarn een belangrijke impuls. Op een deel van het afgegraven zandwinningsgebied werd een rangeerterrein aangelegd, dat in 1901 in gebruik werd genomen. Al snel werd het een belangrijke schakel in het goederenvervoer. In 1909 begon (eindelijk) de bouw van een nieuw, en vooral groter, stationsgebouw. Een jaar later, in het voorjaar van 1910, werd het in gebruik genomen.

Onder: Het emplacement zoals het er in de jaren zestig bij lag. In die tijd was het emplacement overigens al grotendeels opgebroken.

Boven: Het stationsgebouw van Maarn verloor in 1972 haar functie toen het station een kleine anderhalve kilometer in oostelijke richting werd verplaatst.. Zoals zoveel voormalige stationsgebouwen wordt ook dit exemplaar tegenwoordig bewoond.

Onder: Het huidige "station" van Maarn bestaat slechts uit twee perrons met daarop wat glazen wachthokjes. Een stationsgebouw heeft het nooit meer gekend. Voor de kaartverkoop kon men een tijdje gebruik maken van een port-a-cabin. Inmiddels heeft de kaatjesautomaat de kaartverkoop allang weer overgenomen...