Architect Van Ravesteyn was al sinds 1912 in dienst bij de Spoorwegen. Maar hij heeft het in al die jaren moeten doen met het ontwerpen van goederenloodsen, seinhuizen e.d. In de jaren dertig werd het stationsgebied uitgebreid en verbouwd. De stations Maliebaan, Biltstraat en het Buurtspoorwegstation werden gesloten. De sporen van het Buurtspoorweg-station werden verlengd tot de zijgevel van het Centraal Station. Het stationsgebouw zelf onderging ook een uitbreiding, waarbij een nieuwe gevel tegen het bestaande gebouw uit 1843 werd aangebouwd. Mooi was het echter niet, en architect Van Ravesteyn kreeg dan ook veel kritiek te verduren. De verbouwing is net afgerond, als het station op 17 december 1939 door brand wordt verwoest. Het wordt herbouwd, waarbij het de kritiek op het vorige ontwerp ter harte wordt genomen. De gehele voorgevel krijgt een golvende aanzicht. Hoewel niet iedereen even gecharmeerd was van de golvende lijnen en de vele ornamenten op en in het gebouw, waren vriend en vijand het over eens dat Van Ravesteyn een uniek ontwerp met veel ruimte en licht had gemaakt.

Begin jaren zeventig wordt het station gesloopt om plaats te maken voor een busstation en het winkelcentrum Hoog Catherijne. Het eens zo mooie Centraal Station wordt gedegradeerd tot een lokettenwand in een winkelpassage. Pas in 1989 kreeg het Centraal Station in Utrecht weer een volwaardige hal. Maar daar is aan de buitenkant weinig van te zien.