SUSTEREN
| Afkorting: | Swk | |
| Maatschappij: | Nederlandse Spoorwegen (NS) | |
| Type: | Standaardgebouw type "Sextant" | |
| Architect: | C. Douma | |
| Bouwjaar: | 1975 | |
| Baanvak: | Roermond - Sittard | |
| Ooit was
Susteren het kloppend hart van het steenkolenvervoer per spoor. Op een rangeerterrein
-even ten noorden van het station- werden de goederentreinen samengesteld, waarna
de kolen werden afgevoerd naar de rest van het land. Die tijd is voorgoed voorbij,
de laatste kolentreinen reden in de jaren zeventig, hierna bleef het nog tot 1988
als rangeerterrein in gebruik. Daarna werd het een opslagplaats voor afgedankt
spoormaterieel. Inmiddels zijn alle sporen verwijderd. Toch zijn de contouren
van het vroegere emplacement nog makkelijk terug te vinden. Ook is er nog altijd
een bijna 90 meter lange onderdoorgang (de Julianatunnel) aan de weg tussen Susteren
en Heide, en aan de Heerestraat -even ten zuiden van het station- staan nog enkele
dienstwoningen… Het stadje Susteren ligt zo'n 6 kilometer ten noorden van Sittard en vlakbij het smalste stukje Nederland, een strook van slechts 4,8 kilometer waarmee Zuid-Limburg met de rest van Nederland is verbonden. Het plaatsje kreeg bijna 750 jaar geleden stadsrechten. Eeuwenlang bleef het een klein stadje, maar vanaf de negentiende eeuw begon het zich langzaam maar zeker uit te breiden. In 1865 kreeg Susteren haar eerste station, welke gelijktijdig met de spoorlijn Maastricht-Roermond in gebruik werd genomen. Deze spoorlijn lijn is onderdeel van de spoorverbinding Maastricht-Breda (Staatslijn E). Het station kent een bewogen geschiedenis, waarbij ze meerdere keren werd opgeheven en weer heropend. Sinds 1949 staat het permanent in de dienstregelingen. Omdat het station aan een Staatslijn ligt was het eerste stationsgebouw een standaardgebouw van het type 5e klasse. Tijdens haar bestaan heeft het gebouw bestaan diverse gedaanten gekend. Zoals bij meer gebouwen van dit type gebeurde werd ook in Susteren één van de zijvleugels een flink stuk verlengd. In 1911 werd de rechtervleugel vier keer zo lang, op datzelfde moment werden drie Limburgse soortgenoten op een zelfde wijze vergroot. In diezelfde tijd begonnen de voorbereidende werkzaamheden voor de aanleg van het reeds genoemde rangeerterrein. Mede dankzij de komst van dit goederenemplacement maakte Susteren een enorme groei door, in een tijdsbestek van twintig jaar was het aantal inwoners verdubbeld. Het is mij dan ook een raadsel waarom juist dit station in 1938 moest sluiten. Overigens was Susteren slechts één van de circa dertig (!) stations en haltes die dat jaar werden geschrapt. Zoals al aangegeven keerde het station elf jaar later definitief terug in de spoorboekjes. Met een aanzienlijk kleiner stationsgebouw, trouwens. Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft Susteren het flink te verduren gehad. Vooral tijdens de laatste zeven maanden, waarin de omgeving een tijdlang frontgebied is geweest, waren er hevige gevechten en talloze bombardementen. Het stationsgebouw raakte daarbij zwaar beschadigd, waarbij de in 1911 gebouwde vleugel compleet werd verwoest. Na de oorlog kreeg het gebouw dan ook -min of meer- haar oorspronkelijke gedaante weer terug, al was de rechtervleugel wel wat korter geworden. In 1975 werd het 110 jaar oude stationsgebouw gesloopt en vervangen door het bekende, zeshoekige haltegebouwtje, ook wel een "Sextant" genoemd. Het gebouwtje staat er nog altijd, al heeft het allang geen stationsfunctie meer. De kaartverkoop werd aan het begin van deze eeuw gestaakt, sindsdien zijn er al diverse huurders in geweest. De afgelopen jaren was het een bloemenzaak, deze ging echter in de zomer van 2022 failliet. Wat er met het gebouwtje gaat gebeuren is nog niet bekend… |
 .
|
 |
 Bron:
onbekend
|
 | |
| |
 |  |
|
|
versie: 22-04-2024