Toen het station in gebruik werd genomen
telde het niet minder dan vier perrons en vijf sporen. De perrons
liggen in een soort V-vorm, waarbij de binnenste perrons achter
het stationsgebouw één geheel vormen. Het spoortraject
tussen Heerlen en Schin op Geul was van meet af aan al dubbelsporig,
en -dankzij de aanleg van die lijn- kregen ook het spoor naar Maastricht
en het gedeelte tussen Schin op Geul en Wijlre een tweede spoor.
Ook de aansluiting in Schin op Geul was dubbelsporig uitgevoerd.
De perrons langs de "oude" spoorlijn (richting Simpelveld
en Aken) kregen de spoornummers 1 en 2, de spoorlijn naar Heerlen
de nummers 3 tot en met 5. Het 5e spoor was overigens een laad-
en losspoor en diende dus uitsluitend voor het goederenvervoer.
Kennelijk werd er niet zo heel veel gebruik van gemaakt, want in
de eerste helft van de jaren zestig werd dit spoortje -dat overigens
een kopspoor was- al opgebroken. Met die vier perrons was het station
overigens wel erg ruim bemeten.
Sinds 1949 is het spoor tussen Maastricht en Heerlen geëlektrificeerd.
Vanaf dat moment was er een stoptreindienst op deze lijn, waarbij
in beide richtingen twee treinen per uur reden. Tijdens de spitsuren
werd dit aangevuld met sneltreinen, maar deze stopten niet in Schin
op Geul. Op de niet-geëlektrificeerde spoorlijn richting Simpelveld
was het aanzienlijk rustiger. In hetzelfde jaar waarin het spoor
naar Heerlen "onder de draad kwam" werd de Miljoenenlijn,
de spoorverbinding tussen Simpelveld en Schaesberg (het huidige
Landgraaf), eindelijk voor het reizigersverkeer geopend. Eenmaal
per uur reed er een trein tussen Valkenburg via Simpelveld en Kerkrade
naar
Heerlen! Zodoende bestond de vrij bijzondere, en ook
wel bizarre, situatie dat men vanuit Schin op Geul in twee verschillende
richtingen naar Heerlen kon reizen. Helemaal uniek was dit overigens
niet: al sinds jaar en dag kan men vanuit het Amsterdamse Centraal
Station in twee totaal verschillende richtingen naar Rotterdam Centraal
reizen: westwaarts via Schiphol of Haarlem, oostwaarts via Breukelen
en Gouda.
De diesellijn naar Heerlen werd in 1986 ingekort tot Kerkrade, toen
in dat jaar het spoor tussen de twee genoemde plaatsen werd geëlektrificeerd.
Hiermee werd eigenlijk het einde van het treinverkeer op het resterende
deel van de Miljoenenlijn al aangekondigd. Twee jaar later was dit
een feit
En dan is er natuurlijk ook nog de spoorverbinding met Aken, ooit
de allereerste grensoverschrijdende spoorlijn van ons land. Maar
eigenlijk is die verbinding nooit echt een succes geweest. In de
naoorlogse jaren leidde de verbinding zelfs een marginaal bestaan,
waarbij hoogstens eens in de twee uur naar Aken en terug werd gereden.
Toch werd de verbinding nog lange tijd in stand gehouden, maar in
1992 viel uiteindelijk toch het doek. Sindsdien rijdt de trein vanuit
Aken via Herzogenrath naar Heerlen. Het oude spoor tussen Aken-West
en Vetschau (even over de grens bij Bocholtz) werd opgebroken, waardoor
een eventuele hervatting van de treindienst er definitief niet meer
inzat. De verbinding Aken-Maastricht bleef echter bestaan, zij het
als busverbinding.
Met het verdwijnen van de treinverbinding Maastricht-Aken leek er
definitief een einde aan het treinverkeer richting Simpelveld te
zijn gekomen. Kort na het beëindigen van de treindienst werden
in Schin op Geul de aansluitwissels verwijderd. Ook de spoornummering
werd helemaal omgegooid: spoor 3 (richting Heerlen) werd nu spoor
1, spoor 4 werd nu spoor 2. De spoornummers van het "Simpelveldse"
perron kwamen te vervallen. Schin op Geul was feitelijk geen vorkstation
meer en verloor daarmee veel van haar charme. Tot overmaat van ramp
werd in diezelfde tijd duidelijk dat NS voornemens was om in Limburg
maar liefst negen stations te sluiten, waaronder Schin op Geul.
Achteraf gezien bleek dit niet zo'n vaart te lopen, maar het gevolg
was wel dat vanaf 1995 nog maar twee treinen per uur in Schin op
Geul stopten. Voor Schin op Geul was dit een enorme achteruitgang
|
|