| |
ROTTERDAM
WILGENPLAS
Afkorting: | Rtwp |
| Maatschappij: | Nederlandse
Spoorwegen (NS) | Type: | Standaardtype
Douma ("plint") | Architect: | C.
Douma | Bouwjaar:
| 1965 |
Baanvak: | Rotterdam
Hofplein-Den Haag Centraal (Hofpleinlijn) | | |
| |
Dat een standaardstationsgebouw
allesbehalve standaard hoeft te zijn bewijst het voormalige stationsgebouwtje
van het vroegere station Rotterdam Wilgenplas. Het gebouw is niet alleen aanzienlijk
kleiner, ook de gevelindeling is wezenlijk aanders. Bovendien is het feitelijk
geen "Plint". Station Wilgenplas stond in de wijk Schiebroek, in
het noorden van Rotterdam en was gelegen aan de Hofpleinlijn, de vroegere spoorverbinding
tussen Rotterdam Hofplein en Den Haag. De halte werd voor het eerst in 1933 geopend.
Ze verving een andere halte, genaamd Adrianalaan, welke zo'n 700 meter noordelijker
lag en negen jaar in gebruik was geweest. Toen de nieuwe halte werd geopend heette
deze simpelweg Wilgenplas, dus nog zonder Rotterdam ervoor. Het stond namelijk
in de toenmalige gemeente Schiebroek. De naam Wilgenplas verwees naar een populaire
zwemplas in de directe omgeving, ontstaan als zandafgraving ten behoeve van de
aanleg van de Hofpleinlijn. Dankzij de halte Wilgenplas ontstond al snel het tuindorp
Schiebroek, een woongebied dat al snel populair werd onder forenzen, voornamelijk
afkomstig uit Rotterdam. Na de Tweede Wereldoorlog, de gemeente en het gelijknamige
tuindorp zijn dan allang door Rotterdam geannexeerd, werd Schiebroek een snelgroeiende
stadswijk. De tijd werd rijp om de halte, die inmiddels de naam Rotterdam Wilgenplas
had gekregen, tot station op te waarderen. Het kreeg hierbij een bescheiden, maar
wel opmerkelijk stationsgebouwtje, een flink aangepast standaardontwerp van de
hand van architect C. Douma. Om te beginnen was het véél kleiner
dan haar soortgenoten, het is zelfs iets kleiner dan het Standaardgebouw type
Velsen Zeeweg. Ook de indeling van het gebouw wijkt behoorlijk af, zo is het kenmerkende
donkere geveldeel verplaatst maar de noordelijke zijgevel. Ook is het gebouw eigenlijk
geen echte "plint", door de wat hogere spoordijk stond het gebouw wat
lager dan perronhoogte. Een bordes om het gebouw heen leidde naar een trappetje
naar het perron. Omdat deze naast in plaats van achter het stationsgebouw lag
heeft het gebouw alleen aan de voorzijde een uitkragend dak. Het tweede perron
was rechtstreeks via een naast het station gelegen fietstunneltje te bereiken.
Als treinstation heeft het tot juni 2006 dienstgedaan. In de maanden daarna
werd de Hofpleinlijn omgebouwd tot metrolijn in het kader van het project Randstadrail.
Op 10 september van datzelfde jaar werd het station heropend, gelijktijdig met
de ingebruikname van de nieuwe metroverbinding. Daarbij kreeg het haar oude naam
Wilgenplas weer terug. Het stationsgebouwtje was toen allang niet meer als zodanig
in gebruik. Als metrostation heeft het nog geen vier jaar dienstgedaan, op 12
mei werd de halte voorgoed gesloten. Ervoor in de plaats kwam het nieuwe, iets
zuidelijker gelegen metrostation Meijersplein. Van het vroegere station Rotterdam
Wilgenplas resteert alleen nog het -inmiddels behoorlijk vervallen- stationsgebouwtje...
| Boven:
Ook dit is een standaardgebouw Douma type "plint", al wijkt het op een
aantal punten behoorlijk af. Met een gevellengte van amper twaalf meter is dit
het kleinste standaardstationsgebouw tot dat toe gebouwd, alleen de latere "sextanten"
zijn nog wat kleiner. Hier is duidelijk te zien dat het donkere geveldeel naar
de rechter zijkant is verplaatst, de toegangstrap is aan de andere zijkant. Het
dak heeft alleen aan de voorzijde een brede overstek. Het perron lag destijds
niet achter, maar naast het stationsgebouw. Helemaal aan de linkerkant is nog
net het tunneltje te zien waarmee het tweede perron kon worden bereikt. .
| |
| | | | Onder:
Alhoewel het stationsgebouw tot de zogenoemde "Plinten" wordt gerekend,
werd het niet op perronhoogte gebouwd. Dit omdat het spoor en de perrons op een
verhoogd baanlichaam waren gebouwd. Het gebouw staat op een soort bordes, die
langs de voor- en rechter zijgevel loopt. Het bordes eindigt bij een tweede trapje
naar het perron. Dat opstapje is hier nog net te zien... .
| Onder:
Zicht op het bordes en de voorgevel van het gebouw. Het verloor waarschijnlijk
al kort voor de laatste eeuwwisseling haar loketfunctie, daarna is het enkele
jaren een architectenbureau geweest. Deze en de voorgaande twee foto's zijn al
in 2014 gemaakt, de staat van het gebouwtje zal er in de tussentijd waarschijnlijk
niet erg op vooruit zijn gegaan. Toch wil men er nog niet vanaf, in het gebouw
schijnt namelijk een computerunit te staan... .
| | | | | Onder:
Een blik op de twee perrons, gezien in noordelijke richting. De perrons waren
bepaald niet lang, hooguit zo'n 150 meter. Opmerkelijk; beide perrons waren van
meet af aan van extra wachthokjes voorzien, iets wat in die tijd nog niet zo gebruikelijk
was. Het hekwerk langs de beide perrons was zeker geen overbodige luxe. Nadat
het station in 2010 definitief werd opgeheven werden de perrons vrijwel meteen
opgeruimd. Alleen de kenmerkende bovenleidingconstructie op de enkele masten herinnert
nog aan de plek waar de perrons hebben gelegen... .
| Onder:
Niet alleen in het Drentse Schoonebeek, ook in het noorden van Rotterdam -vlakbij
station Wilgenplas- werd decennialang met behulp van jaknikkers ruwe olie opgepompt.
Sterker nog: dit was de laatste plek in Nederland waar olie op deze manier werd
gewonnen. In 2013 werden de laatste jaknikkers uitgezet, één exemplaar
werd vervolgens in het Openluchtmuseum te Arnhem geplaatst. Het oliewingebied
is inmiddels geheel ontmanteld, tegenwoordig is hier een milieustraat. .
| | |
| |
versie: 16-03-2021 |