[ Home ] [ Terug naar de eerste pagina ] [ Vorige pagina ] [ Volgende pagina ]
   
 
ROOSENDAAL

 

Station Roosendaal tijdens de Tweede Wereldoorlog

Alhoewel het stationscomplex tijdens de Tweede Wereldoorlog diverse keren doelwit was geweest, was het toch redelijk ongeschonden de oorlogsjaren doorgekomen. Maar tijdens de bevrijding van Zuid-Nederland, september 1944, ging het alsnog mis. In de tweede helft van die maand kreeg het complex meerdere bombardementen en beschietingen te verduren. Op 14 september 1944 raakte het stationsgebouw door een bombardement zwaar beschadigd. Drie dagen later werd de linkervleugel van het stationsgebouw (de afdeling Invoerrechten en Accijnzen) verwoest, opnieuw door een bombardement. Op 24 september van datzelfde jaar stortte de stationshal in, nadat er in het stationsgebouw explosies hadden plaatsgevonden. En alsof dit niet genoeg was brak er korte tijd later brand uit, waarbij wederom een groot deel van het stationsgebouw beschadigd raakte.
Na de bevrijding van Zuid-Nederland kon in Roosendaal de trieste balans worden opgemaakt. 150 mensen, het merendeel Duitse en Britse militairen, lieten het leven tijdens de bevrijdingsacties. Een groot deel van het centrum van Roosendaal lag in puin. Ook het station had zware schade opgelopen. Van het accijnslokaal, de stationshal en een groot deel van de bagage-afdeling was weinig tot niets meer over. Ook werden één van de perrongebouwen, een seinhuis, de elektriciteitscentrale, en het gebouw waarin zich het waterreservoir bevond met de grond gelijk gemaakt.
Kort na de Tweede wereldoorlog werden de delen van het station die niet meer voor herstel in aanmerking kwamen gesloopt. Ook de ingang van het station verdween hierbij. Men vraag zich tegenwoordig (terecht) af of dit wel nodig was geweest. De stationshal was weliswaar ingestort, maar de voorgevel stond nog overeind. Maar aan de andere kant was er simpelweg te weinig geld en bouwmaterialen, en moest men herstellen en bouwen met de middelen die men op dat moment had.
De herbouw van het stationsgebouw liet zich echter nog enkele jaren op zich wachten. Het herstel van de spoorbanen en het treinverkeer had in die jaren immers voorrang.
Boven: Het zwaar beschadigde stationsgebouw. De bagage-afdeling naast de hoofdingang is compleet verwoest. De hoofdingang en de stationshal hadden ogenschijnlijk nog hersteld kunnen worden, maar dit is nooit gebeurd.
 
   
   
Onder: Ook het eilandperron heeft het flink te verduren gehad. De perron en de overkapping raakten op diverse plaatsen flink beschadigd maar konden wel worden hersteld. Eén van de perrongebouwen overleefde de oorlog niet en moest worden herbouwd. Het seinhuis op de achtergrond overleefde de oorlog op miraculeuze wijze en is ook nu nog op het emplacement te bewonderen...
   
   
Onder: De oorlogsschade aan de perronzijde van het stationsgebouw. Op de plaats waar de hoge stationshal heeft gestaan, gaapt nu een groot gat. De hoge gevels van de vroegere hal keerden nooit meer terug...
Onder: Na de Tweede Wereldoorlog werd een monument opgericht voor de omgekomen spoormensen. In de zuil is een plaquette aangebracht met daarop hun namen. Op de zuil staat een beeld van J. Uiterwaal. Rechts van het monument staat het eindgebouw, één van de delen van het stationsgebouw dat bewaard is gebleven.
   

 

 

 

  Free counter and web stats versie: 22-11-2007