Het station van Roermond is een merkwaardig station met een merkwaardige geschiedenis. Het is oorspronkelijk als 4e klasse waterstaatstation ontworpen, maar nog voordat het station in1865 gebruik werd genomen, lag er al een ontwerp klaar voor uitbreiding van het gebouw. Er kwamen twee eindgebouwtjes die, door middel van korte tussenstukjes met het hoofdgebouw werden verbonden. Omdat deze uitbreiding in precies dezelfde stijl is als het stationsgebouw en vanwege het feit dat het ontwerp van de uitbreiding voor de ingebruikname was, denk ik dan ook dat het stationsgebouw in deze vorm (dus met de eindgebouwtjes) in gebruik is genomen. Je vraagt je af waarom men indertijd niet voor een 3e klasse stationsgebouw koos….
Voor het station werd een stationsplein aangelegd, één van de eerste van Nederland. Er werd voor zo'n groot plein gekozen omdat het station vlak langs de stadsrand kwam te liggen, en de afstand te klein was om een straat aan te leggen.
Als aan het einde van de jaren zeventig van de negentiende eeuw de spoorlijn Antwerpen-Roermond-Mönchengladbach (de IJzeren Rijn) in gebruik wordt genomen, wordt het station opnieuw uitgebreid. Er wordt een aanbouw voor het stationsgebouw en ook de eindgebouwtjes groeien mee naar voren. Aan weerzijden van de eindgebouwen komen nu lange zijvleugels. Tevens wordt een nieuwe locomotievenloods gebouwd, en deze loods staat er nog steeds!
Ook in de twintigste eeuw wordt het station diverse keren verbouwd. Zo kwam er een reizigerstunnel en kreeg het middenperron een overkapping. Het station is daarmee wel een wat vreemde ratatouille van bouwstijlen geworden. Toch is het oorspronkelijke 4e klasse station nog vrij makkelijk terug te vinden.

Boven: Het stationsgebouw van Roermond is diverse keren uitgebreid. Toch is het oorspronkelijke 4e klasse waterstaatstation nog vrij makkelijk te herkennen.

Onder: Perronzijde.

Onder: Tussen de moderne gebouwen staat deze watertoren. Het betonnen reservoir lijkt in een later stadium op de stenen onderbouw te zijn geplaatst, maar dat is toch echt niet het geval. Ook is de toren veel jonger dan ze op het eerste oog doet vermoeden, ze werd in 1928 gebouwd en is een vroeg ontwerp van Sybold van Ravesteyn. Opvallend gegeven: de voormalige watertoren is een rijksmonument, dit in tegenstelling tot de rest van het station.

Onder: De perronluifel is in Roermond veel langer dan bij de andere 4e klasse stations.

Onder: Roermond is een van de weinige plaatsen waar nog een locomotievenloods staat. Tegenwoordig is het bij een bouwbedrijf in gebruik als opslagloods.

Onder: Een blik vanaf het verlengde deel van het eilandperron in noordelijke richting (dus in de richting Weert en Venlo) op het emplacement. Aan de rechterkant staat de voormalige post T uit 1965, welke tot het einde van de vorige eeuw dienst heeft gedaan. Op dit moment is het nog een "back-up" voor de bediening van de overweg, voor het geval dit niet vanuit de verkeersleidingpost in Maastricht kan geschieden. Die overweg -ook zichtbaar op de foto- is één van de drie laatst overgebleven elektrisch bediende overwegen (ebo's), de andere twee zijn te vinden in Zutphen en bij het station Naarden-Bussum.

Onder: Nog een stukje nostalgie. Dit is één van de laatst overgebleven stationsnaamborden "oude stijl", dat wil zeggen: het model dat aan het begin van de jaren zeventig werd ingevoerd. Hoe lang deze "vergeten" lichtbak, dat het overigens niet meer doet, er nog blijft hangen is niet duidelijk...