Als er ergens een station honderd jaar bestaat is dit vaak reden voor een feestje, zeker als dit station voor grote betekenis is voor deze plaats. In de afgelopen jaren hebben diverse steden feestelijke manifestaties georganiseerd zoals in Roosendaal (2007), in Haarlem (2008) of in Winterswijk (het GOLS-station bestond in 2008 precies 100 jaar). Het Rotterdamse station Hofplein bestond in 2008 ook honderd jaar, alleen werd hier nauwelijks of geen aandacht aan besteedt. Op zich best wel verklaarbaar, het station behoort nu niet bepaald tot de fraaiste van het land. Het enige wat nog van het oorspronkelijke station is overgebleven is de brede onderbouw met daar op het perron. Bovendien is het station sinds juni 2006 niet meer in gebruik. De stalen voetgangersbrug, die de laatste jaren als toegang naar het station fungeerde, is inmiddels verdwenen en het perron is afgesloten. Het spoorviaduct, het perron en de overkapping maken een zwaar verwaarloosde indruk.
Aan de andere kant: dit station is één van de oudste, nog overgebleven exemplaren van de stad. Samen met het voormalige stationsgebouw Beukelsdijk is dit het enige Rotterdamse station van vóór de Tweede Wereldoorlog. Het stationsgebouw werd in de meidagen van 1940 verwoest en ook het vervangende stationsgebouw, dat in 1956 werd geopend, is inmiddels alweer jaren verleden tijd. Hofplein was een bijzonder station, met een bijzonder stationsgebouw, op een bijzondere plek én met een bijzondere geschiedenis.
Het is anno nu nauwelijks voor te stellen maar voor de Tweede Wereldoorlog was het Hofplein in Rotterdam zo'n beetje het kloppend hart van de stad. Het oude Hofplein lag destijds iets noordoostelijker ten opzichte van de huidige plaats, namelijk op de plek waar nu het Shell-gebouw staat. Aan dit oude langgerekte plein stonden enkele markante gebouwen, waaronder de Delftsche Poort. Aan de noordkant van het plein stond het markante halfronde stationsgebouw.

Onder: Het troosteloze restant van wat ooit een bijzonder station was.