MEERSSEN
| Afkorting: | Mes |
 |
| Maatschappij: | Maatschappij tot Exploitatie van Staatsspoorwegen (Staatsspoor) | |
| Architect: | W. de Jong | |
| Bouwjaar: | 1901 | |
| Status: | Rijksmonument | |
| Baanvak: | Maastricht-Heerlen | |
| Eén
van de minder bekende stationsarchitecten is W. de Jong. Dat is op
zich niet zo verwonderlijk, hij heeft eigenlijk altijd in de schaduw
gestaan van G.W. van Heukelom die zich in die tijd steeds meer opwerkte
als vaste architect van Staatsspoor. Toch heeft hij enkele juweeltjes
van stationsgebouwen ontworpen. Zijn bekendste stationsgebouw is natuurlijk
dat van Woerden, dat in 1913 werd gebouwd. Zijn eerste -en ook zijn
mooiste- is dit schitterende stationsgebouwtje in het Zuid-Limburgse
Meerssen. De spoorlijn tussen Maastricht en Aken -via Valkenburg en Simpelveld- werd in 1853 in gebruik genomen. Het was de allereerste internationale spoorlijn in Nederland. Ook Meerssen kreeg in dat jaar haar eerste station. Het eerste stationsgebouw was een klein, vrij eenvoudig gebouwtje dat wel wat leek op dat van Hulshorst. Wel was het rond de vensters en deuren wat rijker versiert. Je zou kunnen zeggen dat het stationsgebouwtje het antwoord van De Jong is op de stationsgebouwtjes in chaletstijl van Margadant, die hij in die tijd ontwierp. Feit is dat dit station een regelrechte stijlbreuk betekende in de stationsontwerpen van Staatsspoor. Het is nauwelijks voor te stellen dat dit stationsgebouwtje maar vijf jaar jonger is dan het indrukwekkende stationsgebouw van Groningen. Het stationsgebouw bestaat uit een laag middendeel met links en rechts daarvan eindgebouwen. Het rechter eindgebouw is veel groter en hoger dan het exemplaar aan de linkerzijde. Het bevat dan ook de stationswoning. Op het dak van het middendeel, tussen de twee eindgebouwen in, is een soort dakterras aangebracht. Het wordt begrensd door een opvallend hekwerk langs de dakrand. Oorspronkelijk was het station niet wit. Het werd aan het begin van de jaren zeventig witgepleisterd. Hierdoor zijn de fraaie details in het metselwerk minder goed te zien. Ook verdwenen er veel details. Zo werd het houtwerk aan de geveltoppen verwijderd en ook de schoorstenen werden "vereenvoudigd". Ook verdween de halfronde deuromlijsting bij de ingang van het stationsgebouw. De fraai bewerkte luifel boven de ingang verdween eveneens. Deze werd vervangen door een eenvoudige betonnen plaat. Door deze ingrepen raakte het gave uiterlijk van het bijzondere stationsgebouw toch wel wat verstoord. Desondanks is het station al jarenlang een rijksmonument. Het was zelfs één van de eerste twintigste eeuwse stationsgebouwen die deze status kreeg toegekend, samen met de stations van Haarlem en Den Dolder. Dankzij deze monumentale status konden verdere verminkingen worden voorkomen. Zoals bij zoveel kleinere stationsgebouwen het geval is, is ook dit gebouw niet meer als zodanig in gebruik. Het loket is al jaren geleden gesloten en voor kaartjes is men tegenwoordig aangewezen op de automaat. Deze werd onder een afdak van het retiradegebouwtje geplaatst, waardoor dit toiletgebouwtje in feite het stationsgebouw werd. Het stationsgebouw zelf is sinds jaar en dag in gebruik als notariskantoor. Het ziet er nog prima uit, al kan het houtwerk wel een verfje gebruiken… |
 |
|
|
|
|
 |
 |
 |
|
|
|
|
versie: 13-01-2009