MAASTRICHT
Bijzondere perronoverkappingen
| Architect: | A.H. van Rood |
 |
| Bouwjaar: | 1915-1916 | |
| Gedeeltelijke sloop: | 1984-1985 | |
| Het
eerste wat de aankomende reiziger van het station in Maastricht te
zien krijgt zijn de perronoverkappingen. Wie niet beter weet zal bij
de eerste aanblik op de wat grauwe, dikke betonkolommen een beetje
afknappen en vermoeden dat deze pas veel later tegen het stationsgebouw
zijn geplaatst. Het tegendeel is echter het geval; de perronoverkappingen
zijn helemaal origineel en horen het zo bij het station als de trapgevels
en de toren! Voor het eerst werd gewapend beton gebruikt, en dat maken deze kappen uniek. De grauwe, dikke en hoekige kolommen lijken eerder uit de wederopbouwperiode te komen, maar in werkelijkheid werden ze toch echt al in 1915 vervaardigd. De overkappingen werden niet door architect Van Heukelom ontworpen, maar door ingenieur A.H. van Rood. Het was het allereerste ontwerp van deze jonge civiel ingenieur, die destijds nog maar net zijn opleiding had afgerond. Van Rood werkte overigens maar kort voor Staatsspoor, waarvoor hij -naast deze perronoverkappingen- ook enkele dienstwoningen ontwierp. Hij was ooit de allereerste architect die zich ging specialiseren in industriële ontwerpen, waarbij hij met name elektriciteitscentrales ontwierp. Zijn grootste, en meest toonaangevende project was Hoogovens, waarvoor hij het complete fabriekscomplex bedacht en uitwerkte. Terug naar de Maastrichtse perronoverkappingen, die -zoals gezegd- bestaan uit dikke, vierkante betonnen kolommen waarop flauw hellende kappen van hout rusten. Het gebruik van beton in perronoverkappingen is overigens zeldzaam. Het bekendst zijn ongetwijfeld de markante betonnen "vlinderkappen" van het Rotterdamse Centraal Station, die -helaas- op dit moment één voor één gesloopt worden. Een ander voorbeeld van het gebruik van beton is te vinden in Tilburg, waar de bijzondere overkapping rust op betonnen kolommen. Ook de betonnen plaat over de sporen van Den Haag Centraal zou je als overkapping kunnen zien, ware het niet dat dit slechts het dek van een busstation is. Terug naar het Maarstrichtse station. Oorspronkelijk telde het acht kopsporen, drie kopperrons en slechts één langsperron. Het eerste kopperron was aanzienlijk breder, hiervandaan vertrokken de meeste internationale treinen. De vroegere visitatieruimte en de kantoren van de Marechaussee en de Douane lagen dan ook min of meer in het verlengde van dit perron. In 1984 onderging het station een grootscheepse verbouwing. Hierbij werd een nieuw eilandperron aangelegd, waardoor het eerste perron kwam te vervallen. Deze werd vervolgens opgebroken om plaats te maken voor een nieuw busstation. Ook ontstond er ruimte voor een parkeerterrein. Van de acht kopsporen bleven er uiteindelijk slechts vijf over. Tijdens diezelfde verbouwing kreeg het station een nieuwe luchtbrug. Ditmaal gelegen in het verlengde van de hoofdingang en nu juist wèl uitgevoerd als perronviaduct. Helaas zijn zowel de overkapping op het eilandperron en de luchtbrug in een typische jaren tachtig-stijl gebouwd, waardoor het totaal niet bij de rest van het station past. Nog erger is de nieuwe ingang aan de Meerssenerweg, die onlangs werd opgeleverd. Een verschrikkelijke grote groene doos. Qua comfort is de nieuwe toegang ontegenzeggelijk een enorme verbetering, maar de uitvoering ervan had best wel anders gekund… |
 |
|
|
|
|
 |
 |
 |
 |
 |
|
|
|
[ Vorige pagina ]
|
[ Volgende pagina ]
|
|
|
versie: 6-01-2011