MAASSLUIS
 | ||
| Afkorting: | Mss (tegenwoordig: Msc) | |
| Maatschappij: | Nederlandse Spoorwegen (NS) | |
| Architect: | K. van der Gaast | |
| Bouwjaar: | 1980 | |
| Gesloopt: | 2017 | |
| Baanvak: | Schiedam - Hoek van Holland | |
| Op 1 april
2017 kwam er na ruim 125 jaar een einde aan het treinverkeer in en om Maassluis.
De Hoekse Lijn -de spoorverbinding tussen Schiedam en Hoek van Holland- zou vervolgens
in een tijdsbestek van enkele maanden worden omgebouwd tot metrolijn. Zoals ongetwijfeld
nog wel bekend liep dit anders: pas na 2,5 jaar reed de eerste metro en had Maassluis
eindelijk weer een soort spoorverbinding met Rotterdam. Zonder stationsgebouw,
want die werd tijdens de ombouwwerkzaamheden gesloopt. Maar dáár
waren maar weinig mensen in Maassluis rouwig om… De stad Maassluis ligt ten westen van Vlaardingen en behoort tot de Metropoolregio Rotterdam-Den Haag. Het is een havenstad, gelegen aan het Scheur (en dus niet aan de Nieuwe Waterweg). Aanvankelijk was het een vissersplaats, maar uiteindelijk werd ze beter bekend vanwege de sleepboten. Bepalend voor het stadsbeeld is het Kerkeiland, oorspronkelijk aangelegd als verdedigingswerk maar al sinds de zeventiende eeuw de plek waarop de Groote Kerk staat. Het is de kerk met het beroemde Garrels-orgel, dat altijd onlosmakelijk verbonden zal blijven met de legendarische organist Feike Asma. Maassluis is trouwens één van de laatste plaatsen die nog officieel stadsrechten kreeg, dit gebeurde ergens rond het jaar 1814. Feitelijk is het dus nog een betrekkelijk jonge stad, al gaat de geschiedenis van Maassluis uiteraard veel verder terug. Het is 1891 als Maassluis op het nationale spoornet aangesloten, in de zomer van dat jaar kwam het eerste deel van de Hoekse Lijn (het gedeelte tussen Schiedam en Maassluis) gereed. Maassluis kreeg hierbij een stationsgebouw dat identiek was aan dat van het naburige Vlaardingen, zij het dat de gebouwen elkaars spiegelbeelden waren. Ze hadden een hoog asymmetrisch middendeel en zijvleugels die eveneens niet gelijk van lengte waren. Qua bouwstijl deden ze denken aan het voormalige -nog altijd bestaande- stationsgebouw van het Noord Hollandse Avenhorn. Uiteraard vertoonden ze ook overeenkomsten met het stationsgebouw van Hoek van Holland. De stationsgebouwen hoorden beiden tot een eilandstation en hadden daardoor geen echte voor- of achtergevel. Wel waren ze beiden voorzien van een forse, doorlopende luifel rondom het gebouw. De gebouwen zijn waarschijnlijk door architect M.A. van Wadenoijen ontworpen. De Hoekse Lijn was één van de spoorlijnen die vanuit de zogenoemde "Tweede en Derde Staatsaanleg" werden gebouwd. En hoewel de stationsgebouwen aan die lijnen (denk aan Arnhem-Nijmegen), Nijmegen-Venlo, Dordrecht-Elst of Zaandam-Enkhuizen) lang niet allemaal officieel aan deze architect zijn toe te schrijven zijn de overeenkomsten overduidelijk. Overigens kwam de Hoekse Lijn in 1893 gereed en kon de spoorlijn worden gebruikt waarvoor ze primair werd aangelegd; als internationale verbinding van en naar de veerdienst met Engeland. Dankzij zowel het spoor als de visserij maakte Maassluis aan het einde van de negentiende eeuw een flinke groei door. Aan die groei kwam zo'n honderd jaar geleden een abrupt einde toen de grootschalige visserij en -vooral- de visverwerkende industrie grotendeels uit Maassluis verdween. Maar omdat er inmiddels andere vormen van industrie waren ontstaan was er geen grote leegloop, al kromp de stad wel behoorlijk. Het tij keert weer na de Tweede Wereldoorlog, als Maassluis een forenzenplaats wordt. De stad breidt in sneltempo uit en krijgt zelfs een tweede station, de halte Maassluis West. Deze werd in 1970 geopend. Ondertussen was pijnlijk duidelijk geworden dat het stationsgebouw uit 1891 allang niet meer voldeed, althans volgens de NS. Feit was echter wel dat het gebouw voor een deel leeg stond en niet echt "doelmatig" kon worden geboemd. Aan het einde van de jaren zeventig werd dan ook besloten om het te vervangen. Daarmee verdween het laatst overgebleven "tweelinggebouw" dat nog grotendeels in oorspronkelijke staat verkeerde. Het stationsgebouw van Vlaardingen was al lang geleden onherkenbaar verbouwd. Maar net als in Vlaardingen zou ook hier het oude station niet geheel verloren gaan, het nieuwe exemplaar werd (deels) op de oude fundamenten gebouwd. Dat nam uiteraard niet weg dat het nieuwe stationsgebouw in niets meer leek op haar voorganger. En hoewel de constructie op zich best interessant was, is dat nieuwe station nooit echt geliefd geworden in Maassluis… Het tweede station was een ontwerp van architect K. van der Gaast, die inmiddels in de nadagen van een lange, imposante carrière was beland. Nog één keer ontwierp hij als zelfstandig architect een stationsgebouw met een heldere en duidelijke indeling, waarbij een grote overkapping het beeld domineerde. De vormgeving was echter veel minder spectaculair dan voorheen. De basis van het stationsgebouw bestond uit acht kolommen, waaraan middels tuikabels de dakconstructie was opgehangen. Daaronder was een eenvoudige accommodatie gebouwd, met daarin een loket, wachtruimte en een koffiehoek. Opvallend was dat het dak niet -zoals gebruikelijk- op de dakconstructie lag, maar er onder hing. Mede dankzij de schuine beplating ontstond een heel behoorlijke beschutting, al was het stationsgebouw als geheel een stuk kleiner geworden. Zoals al aangegeven hield de Hoekse Lijn in het voorjaar van 2017 op te bestaan als treinverbinding en werd het omgebouwd tot metrolijn. Het stationsgebouw van Maassluis paste kennelijk niet in de plannen en werd rücksichtslos gesloopt. Daarbij moet wel worden opgemerkt dat het gebouw al jaren leegstond en zelfs antikraak werd verhuurd. Wanneer het werd gesloopt is mij niet bekend, vermoedelijk gebeurde dit in de zomer van 2017. Er was dan ook weinig ruchtbaarheid aan gegeven. Overigens lijken maar weinig Maassluizers het gebouw te missen, dit in tegenstelling tot haar voorganger… |
 .
 .
 Bron:Wikipedia
Commons
|
 (Ansichtkaart) |
 |
| |
 |  |
 | |
|
|
versie: 6-09-2023