Met een gevellengte van ongeveer 65 meter (geschat) is het stationsgebouw opvallend groot, zeker voor een station dat een eindpunt is van een enkelsporige, regionale spoorlijn. Het is een -voor die tijd- vrij modern vormgegeven stationsgebouw, met vrijwel uitsluitend rechte lijnen. Het gebouw heeft zelfs geen enkele ontlastingsboog meer, boven alle deuren en vensters liggen uitsluitend rechte lateien van natuursteen. Alleen onder de torenspitsen zijn ronde vormen te zien in de vorm van segmentboogfriezen, en op het dak en de torenspitsen staan ronde pironnen. En… de stations-woning heeft een rond balkon..!
Het vele houtwerk (langs de dakranden, de kozijnen en het gevelbeschot), de pironnen (op de torenspitsen en op het dak) en de gele en caramel-kleurige sierbanden geven het gebouw een bijzonder aangezicht. Zelfs de originele vensters, dus met de kleine ruitjes in het bovenste deel ervan, zijn bewaard gebleven en dat mag gerust een unicum worden genoemd. Over de bordeaux-rode kleur van het houtwerk, dat enige jaren geleden werd aangebracht, verschillen de meningen. Het schijnt de authentieke kleurstelling uit 1912 te zijn. Persoonlijk vond ik de witte kleur wat beter staan, vooral op het houten gevelbeschot. Het rood -daarentegen- doet nu vooral de raampartijen goed De kozijnen lijken nu veel minder "druk".
Alhoewel het stationsgebouw asymmetrisch is, valt er wel degelijk een klassieke onderscheid te maken tussen middendeel en zijvleugels. Het middendeel wordt duidelijk gemarkeerd door de twee ingangstorens. Aan weerszijden daarvan wijkt de gevel iets terug. Dit zijn de zijvleugels, die -ondanks de grote verschillen in vorm en hoogte- ongeveer even lang zijn. In het langgerekte deel aan de linkerkant van het gebouw was vroeger de goederenloods te vinden. Het dak loopt hier aan de straatkant een flink stuk door en vormde zo een grote luifel boven de loodsdeuren en het laadperron. De grote houten loodsdeuren zijn nog steeds in de gevel aanwezig. Het laadperron is echter al jaren geleden verdwenen waardoor de loodsdeuren nu op een wat vreemde hoogte lijken te zijn peplaatst. De voormalige goederenloods biedt al meer dan 25 jaar onderdak aan een fietsenhandel c.q. -stalling.
De rechtervleugel is het meest in het oog springende deel van het stationsgebouw. Op de bovenverdieping van het hoge gedeelte bevindt zich de stationswoning. De fraaie entree van deze woning bevindt zich in de hoge toren aan de rechterkant. Deze toren is een vergrootte versie van de twee ingangstorens. De opvallende piramidevormige spitsen van de drie torens lijken wel wat op de torenspits van de Buitenkerk in Kampen, die vanaf het perron duidelijk te zien is. Opmerkelijk is misschien wel het feit dat de hoge toren geen uurwerken bevat. Ze dient louter en alleen als trappenhuis van de stationswoning.
In de benedenverdieping van de rechtervleugel was vroeger het restaurant te vinden, later werd deze gedegradeerd tot "petit-restaurant". In de tweede helft van de jaren negentig werd deze op haar beurt weer vervangen door een "Wizzl". Inmiddels schijnt deze alweer veranderd te zijn in een "Kiosk".
Aan de perrongevel valt als eerste -natuurlijk- de lange perronoverkapping op. Het is een grote luifel, over de gehele lengte van de perrongevel, die aan weerszijden van het gebouw overgaat in een overkapping in een zadeldakvorm. De perrongevel zelf gaat grotendeels schuil achter deze perronoverkapping, en valt hierdoor veel minder op. Toch zijn hier best wel interessante details te ontdekken. Zoals de erker-achtige uitbouw, waarachter vroeger ongetwijfeld een bloktoestel moet hebben gestaan. Of de kilometer-aanduiding, die op de perrongevel is geschilderd. Het genoemde getal geeft nog altijd de afstand (in meters) naar Utrecht aan, ondanks het feit dat er al meer dan een eeuw niet meer rechtstreeks van Kampen naar de Domstad wordt gereden. Kilometeraanduidingen veranderen nu eenmaal niet…

Boven: Het bijzondere aan dit stationsgebouw is dat het qua uiterlijk nagenoeg ongewijzigd is gebleven. Het enige dat aan de buitenkant veranderde zijn de ingang, de (lelijke) luifel boven de ingang van de fietsenhandel en het verwijderen van de verhoging in de nok van het dak van de goederenloods. En niet de vergeten: de kleur van het houtwerk...

Onder: De perrongevel valt, door de lange perronoverkapping, veel minder op. Toch zijn er veel interessante details te vinden. De gele en karamelkleurige sierbanden zijn hier goed te zien evenals de erker-achtige uitbouw. De wijnrode kleur van de ramen en deuren past bijzonder goed bij de witte omlijstingen.

Onder: De bijzonder fraaie entree van de stationswoning. Deze wordt overigens nog altijd bewoond. Let ook op het ronde balkonnetje.

Onder: Ondanks de moderne schuifdeuren, de elektrische klok en de lichtbak heeft de entree van het stationsgebouw niets van haar monumentaliteit verloren. Het is dan ook erg jammer dat de stationshal al ruim tien jaar afgesloten is voor het publiek.

Onder: Een kijkje op het vooroorlogse perron, op 19 augustus 1938 om precies te zijn. Het tweede perron is hier nog voorzien van een eigen overkapping, elf jaar later zou deze worden gesloopt. Let ook op de lichtstrook die in de overkapping boven het eerste perron. Deze glazen strook moest destijds voor wat meer licht op het perron zorgen...

Onder: Zeventig jaar later is er best wel wat veranderd. De overkapping op het tweede perron is allang verdwenen en het perron zelf is een flink stuk versmald. Het heeft nog wel dezelfde hoogte als in 1938, in tegenstelling tot het eerste perron dat inmiddels is verhoogd (en verlengd). De glazen lichtstrook in de perronkap is allang verdwenen en vervangen door elektrische verlichting en is dichtgemaakt. Achter het (lege) reclamebord -links op de foto- is nog net de torenspits van de Buitenkerk te zien.