De buitenkant van het stationsgebouw mag dan grotendeels ongewijzigd zijn, het interieur is echter een heel ander verhaal… De stationshal werd, in de bijna negentig jaar dat deze was opengesteld voor het publiek, diverse keren onder handen genomen. Daarbij zijn veel fraaie details helaas verdwenen. Zo had de hal fraaie beschilderingen, onder andere de gemeentewapens van plaatsen waarmee de NCS een spoorverbinding had. Deze verdwenen in 1965 onder een dikke laag witte verf… Ook in de jaren tachtig werd de hal flink onder handen genomen. Er kwam weer eens een nieuw lokettengedeelte. Het oude lokettenfront was in het verleden namelijk ook al eens drastisch gemoderniseerd. Ook werd de verlichting in de hal vernieuwd. Er kwam een moderne lantaarn waaromheen zitjes in een omgekeerde kring zijn opgesteld. Dergelijke lantaarns waren vooral aan het einde van de negentiende eeuw gemeengoed (zie voor een fraai voorbeeld de monumentale lantaarn in de hal van het station van Groningen) maar raakten in de loop van de twintigste eeuw in de vergetelheid. Je zou dan ook kunnen zeggen dat dit een moderne variant is. Ondanks die onmiskenbare jaren-tachtig-vormgeving straalt het toch wel iets monumentaals uit…
Gelukkig zijn er ook nog enkele bijzondere details bewaard gebleven. Dat begint al direct bij de ingang: achter de moderne schuifdeuren zijn nog de originele tochtdeuren te zien, compleet met de kleine ruitjes in de vensters erboven. Ondanks alle verbouwingen ontkwam de hal aan een modern systeemplafond, waardoor de fraaie dakconstructie altijd zichtbaar is gebleven.
Niet alleen de stationshal veranderde, ook op de perrons veranderde het nodige. Zo was het tweede perron aanvankelijk ook voorzien van een overkapping. Deze kap had een rechte, flauw hellende vorm en was aan de achterkant over de gehele lengte voorzien van een gesloten wand. Alhoewel deze kap toch echt gelijktijdig met het station werd gebouwd, leek deze er toch niet helemaal bij te horen. De kap heeft er overigens maar 37 jaar gestaan. Na de Tweede Wereldoorlog raakte het tweede perron steeds meer in onbruik. Tijdens de Tweede Wereldoorlog raakte de overkapping beschadigd en werd daarna niet meer hersteld. De verbreding van de Zwolseweg, aan het einde van de jaren veertig, betekende het definitieve einde. Tegelijkertijd werd het tweede perron een flink stuk versmald.
Het tweede perron werd toen al niet veel meer gebruikt, eigenlijk alleen nog door militairen die in Kampen waren gelegerd. Nadat de Van Heutz-kazerne aan het begin van de jaren zeventig haar deuren sloot, raakte het perron definitief in onbruik. Toch maakt dit perron allesbehalve een vervallen indruk. Alleen het laatste deel is inmiddels in een klein bos veranderd. Ook het tweede spoor ligt er, weliswaar roestig, maar verder nog opvallend goed bij. Kennelijk wordt het toch nog heel sporadisch gebruikt. Aan het einde van dit spoor staat nog een echt ouderwets stootjuk. Op het eerste spoor is deze al jaren geleden vervangen door een modern exemplaar.
Andere wijzigingen in en rond het station zijn de modernisering van de beveiliging (rond 1980), waarbij de klassieke armseinen en het bloktoestel -waarmee deze seinen werden bediend- verdwenen, en de aanleg van een nieuw busstation in 1983.
De komst van de Wizzl betekende uiteindelijk het einde van de loketfunctie. In het voorjaar van 1999 werd de stationshal afgesloten voor het publiek. . Sindsdien wordt er gezocht naar een passende herbestemming, maar tot op de dag van vandaag is deze -helaas- nog niet gevonden. De stationshal blijft vooralsnog dicht.
Tot slot mag niet onvermeld blijven dat het station in het verleden een keer (eigenlijk twee keer) van naam is veranderd. In 1913, één jaar na de ingebruikname van het nieuwe stationsgebouw, wijzigde de naam van het station in Kampen Noord. Kampen kreeg in dat jaar namelijk een tweede station: Kampen Zuid, eindpunt van de lokale spoorlijn Hattem-Kampen. Deze spoorlijn werd echter al na twintig jaar weer opgedoekt en sloot station Kampen Zuid haar deuren. Kampen Noord werd weer het enige station van de Hanzestad, waardoor de toevoeging "Noord" weer kon worden geschrapt.

Boven: Een blik in de verlaten stationshal vanaf het perron. Ondanks het feit dat de hal meerdere keren flink werd verbouwd, zijn er gelukkig ook nog enkele fraaie details bewaard gebleven, zoals de bijzonder fraaie tochtdeuren, de deuromlijsting en het daklicht. Ook de plafondconstructie, met daklicht, is altijd zichtbaar gebleven. De loketten(rechts op de foto) werden ergens in de eerste helft van de jaren tachtig (omstreeks 1983?) geplaatst.

Onder: De stationshal zoals deze er in de jaren zeventig uitzag.

Onder (beide afbeeldingen): In de stationshal staat deze lantaarn, waar omheen zitjes zijn bevestigd. In feite is dit een moderne variant van de lantaarns zoals die aan het einde van de 19e eeuw in diverse stations waren te vinden. Ondanks die onmiskenbare jaren tachtig-vormgeving heeft het toch wel iets monumentaals...

Onder: Ook in de twintigste eeuw bleek het kortste spoorlijntje van Nederland voor sommige treinen iets te kort. Op 9 december 1977 kwam deze trein, door problemen met de remmen, niet meer op tijd tot stilstand. De trein ging dwars door het stootblok en schoof daarna de weg op, om vervolgens precies voor het zebrapad tot stilstand te komen. Kennelijk stond het stoplicht op rood… Gelukkig raakte niemand gewond bij dit ongeluk, maar de schade was aanzienlijk. Niet alleen het treinstel en de perronwand maar ook de overkapping raakte bij dit ongeluk flink beschadigd.

Onder: Een foto van de perronzijde van het stationsgebouw, vanaf de berm van de Zwolseweg. Op deze foto is nog duidelijk de uitbouw te zien op het dak van de goederenloods. Waarschijnlijk diende deze verhoging bedoeld voor de ventilatie van de loods. Het opvallende uitstulpsel verdween ergens in de jaren tachtig, nadat de goederenloods haar oorspronkelijke functie verloor en werd omgebouwd tot fietsenstalling.