Home ]Terug naar de eerste pagina ]Vorige pagina ] [ Volgende pagina ]
   
 
EINDHOVEN

 

Een ruime hal

Decoraties: L. Horn (glasappliqué's)  
   
   
   

De binnenkomst van het gebouw lijkt op het eerste gezicht nogal somber, mede door de diepliggende toegangen. Dat beeld verandert echter na een paar stappen radicaal, wanneer men de grote hal heeft bereikt. Vooral de hoogte, twaalf meter, is imposant. Maar ook de overige afmetingen zijn indrukwekkend, al is het zeker niet de grootste stationshal van ons land. De grote hoogte wordt extra benadrukt door de achterwand, waar duidelijk te zien is dat er drie bouwlagen zijn. De bovenste twee etages bestaan uit kantoorruimten. Langs elke etage loopt een opvallend balkon, aan de rechterkant worden ze verbonden door een trap. Het plafond bestaat uit zogenaamde "Kwaaitaal-elementen", iets wat de architect ook al bij station Vlaardingen Oost toepaste. Door de grote hoogte vallen ze hier echter wat minder op. Tussen die geribbelde panelen is duidelijk het betonskelet te zien, dat de basis van het gebouw vormt. De kolommen waren oorspronkelijk geheel zwart, waardoor de hal een duidelijke verticale geleding kreeg. Inmiddels zijn ze aan de zijde van de kantoren grotendeels witgemaakt. De liggers van het betonskelet, tussen de plafondpanelen, zijn trouwens altijd al wit geweest.
De loketten waren ooit op een heel prominente plek tegenover de ingang. Aan de rechterkant was de bagageafdeling en er was een krantenkiosk. Tegenover de loketten en rechts naast de ingang was oorspronkelijk een kapperszaak. Daarnaast waren twee trappen, één naar het terras op de bovenverdieping en één naar de fietsenkelder. De helling naar die fietsenkelder was trouwens in de rechtervleugel en was bereikbaar via de binnenplaats van het gebouw. De tunnel naar het perron was links van de loketten, waarbij de toegang duidelijk wordt gemarkeerd door een fraai en kleurig glas-appliqué. Glas-appliqué is een techniek waarbij stukjes gekleurd glas aan elkaar worden gelijmd waardoor een voorstelling ontstaat. Het venster werd gemaakt door kunstenaar Lex Horn, in samenwerking met Glasindustrie Van Tetterode uit Amsterdam. Diezelfde Horn maakte trouwens ook glas-appliqué's in de ronde vensters.
Het restaurant kreeg -op papier althans- een heel vooraanstaande plek boven de ingang. Maar een restaurant op zo'n plek, waarbij de trap er naar toe zich ook nog eens buiten de route van de vertrekkende reiziger bevindt, loopt per definitie minder goed. In latere jaren zijn nog een paar stations gebouwd waarbij het restaurant op een bovenverdieping werd gesitueerd (Tilburg en Bergen op Zoom), bij geen van allen was dit een commercieel succes. De reizigers die het restaurant wel vonden hadden een bijzonder fraai uitzicht op zowel de stad als de stationshal, want oorspronkelijk had het restaurant aan die zijde geen wand. Er is zelfs een buitenterras, die bevindt zich in de al eerder genoemde loggia. De achterwand ervan bestaat uit decoratieve betonelementen, aan de zijkant zijn de zeventien patrijspoortjes te zien.

Boven: Een wat oudere foto van de stationshal, gemaakt in 2001 en genomen vanaf de trap van het restaurant. Op het eerste gezicht lijkt er niet veel veranderd te zijn maar in werkelijkheid is de indeling behoorlijk gewijzigd. Zo zijn de loketten verplaatst naar de rechterkant en op de plek waar deze voorheen waren werd winkelruimte. . De halfronde kiosk, waarvan nog net een stuk van de bovenkant is te zien, was van veel later datum en is inmiddels weer verdwenen. Let ook op de galerijen op de eerste en tweede verdieping. Hier zijn de kantoren en dienstruimten en zijn dus niet toegankelijk voor het publiek. De zwarte kolommen zijn op deze verdiepingen in een later stadium witgeschilderd In de ronde vensters aan de rechterkant zijn glas-appliqué's verwerkt, maar dat is op deze foto niet te zien...
 
 
 
Onder: En zo zag dezelfde hal er oorspronkelijk uit. dit maal is de oriëntatie vanuit de perrontunnel. Aan de rechterkant zijn de toegangen en het restaurant te zien, linksboven een deel van één van de balkons. De basis van het gebouw bestaat uit een betonskelet, dat in de hal duidelijk te zien is. Het plafond bestaat uit Kwaaitaal-elementen, maar door de grote hoogte vallen deze wat minder op dan bij andere stationsgebouwen uit diezelfde periode…
.
(Foto: M. Coppens - uit: Architectuur van deze eeuw, J.J. Vriend)
Onder: Het restaurant had een mooie en prominente plek in het gebouw, maar een stationsrestaurant op een aparte bovenverdieping bleek niet echt een goed idee. Desondanks hadden de bezoekers een bijzonder fraai uitzicht op zowel het stationsplein als op de hal. Oorspronkelijk was er namelijk geen afscheiding tussen restaurant en hal.
.
(Ansichtkaart)
 
 
Onder: Boven de ingang van de perrontunnel is dit kleurig venster, gemaakt door Lex Horn, die ook de appliqué's in de ronde vensters maakte. Het venster beeldt de landbouw, industrie en de bouw in het naoorlogse Nederland uit. Helaas gaat het venster tegenwoordig voor een klein deel schuil achter een informatiescherm. Ook hangt er tegenwoordig een lamp nogal hinderlijk voor…
.
Onder: Eén van de in totaal negen ronde vensters, die in de zijgevels van het gebouw te vinden zijn. Die ronde vensters werden een handelsmerk van Van der Gaast, vooral in de jaren vijftig paste hij deze regelmatig toe. Een aantal van deze ronde vensters werd voorzien van een glasappliqué. Ditmaal vormen vogels het thema...
.
   
 

 

 

  Free counter and web stats versie: 23-10-2017