DEN
HAAG CENTRAAL
De sjoelbak
| Op de vorige
pagina werd al meer dan eens aangegeven dat dit grote station vooral een knap
en doordacht ontwerp was, zeker op papier. Maar in de praktijk blijkt het toch
wat minder logisch te zijn dan verwacht en het beeld verdwijnt volledig wanneer
men één van de perrons betreedt. Want hoewel de sporen gewoon op
maaiveldhoogte liggen voelt het alsof men in een ondergronds station is beland.
Dat komt vooral door het enorme betonplateau boven de perrons, waarin het kennelijk
niet mogelijk was vides in te maken. Het feit dat het stationsgebied inmiddels
volledig is volgebouwd helpt ook niet echt. Naast het gebrek aan daglicht doet
ook de goedkoop ogende afwerking nogal afbreuk aan het geheel. En dat geldt niet
alleen voor de perrons, maar voor het gehele stationscomplex. De "Zebraklok",
die -normaal gesproken- op het plein voor het station staat, was tot voor kort
het enige decoratieve element. Iedere andere vorm van versiering werd zorgvuldig
weggelaten. Dit gemis is op de kaal ogende perrons het meest voelbaar. Waar bij
veel andere grote stations ook op de perrons de nodige kiosken zijn, moest dit
Haagse station het doen met hier en daar een bankje en -vooral- reclameborden.
De perrons zijn hierdoor echter wel behoorlijk overzichtelijk. Wat hierbij zeker
helpt is dat de kolommen die het grote betonvlak dragen zo dun mogelijk zijn gehouden. Het station telt zeven perrons, waarbij die langs de sporen de sporen 1 en 12 slechts aan één zijde een spoor hebben. Al van oudsher zijn het tweede en derde perron (respectievelijk spoor 2/3 en 4/5) veruit het langst. Dit waren de platforms waarvandaan de internationale treinen vertrokken. Ook zijn deze perrons al van oudsher het vertrekpunt voor de intercityverbindingen naar Limburg, Friesland en Groningen. De noordelijke perrons zijn beduidend korter. Overigens zijn alle perrons relatief kort voor een Centraal Station. Dit omdat Den Haag Centraal geen "dubbele" perrons kent (dus met een a- en een b-gedeelte). Wel hadden de sporen bij de langste perrons overloopwissels, vlakbij de stootblokken. Hierdoor kon een locomotief omlopen, om zo weer aan de andere kant van de trein te worden gekoppeld. Die wissels zijn trouwens al jaren geleden verwijderd, de enige getrokken treinen die anno 2023 Den Haag Centraal aandoen hebben aan iedere uiteinde een locomotief… Opvallend genoeg kent Den Haag Centraal geen overkapping, al zorgen het betonplatform en het direct daarnaast gelegen Prins Bernhardviaduct er wel voor dat de perrons over een lengre van circa 170 meter zijn overdekt. Vanaf elk perron is middels een betonnen trap het genoemde viaduct te bereiken. Het zijn echter diezelfde trappen die bijdragen aan het "brutalistische" uiterlijk van het station, binnen de NS kreeg Den Haag Centraal al snel de bijnaam "sjoelbak" Waarom die trappen destijds werden gebouwd is niet duidelijk. In ieder geval niet om het busstation te kunnen bereiken, dit is namelijk pas sinds enkele jaren mogelijk. Dat busstation neemt al van oudsher het grootste deel van het betonplateau in beslag. Het werd tot voor kort grotendeels overdekt door dezelfde overkapping die ook het dak van het tramstation, het stationsgebouw en de grote luifel aan de voorzijde vormde. Tussen het busstation en de hal bevindt zich het tramstation. Deze bestaat al van oudsher uit twee perrons, die -in tegenstelling tot het busstation- niet vanaf elk perron is te bereiken. Sterker nog: de tramperrons zijn uitsluitend te bereiken via trappen in de uithoeken van de enorme hal. Tram en bus zijn trouwens middels een glazen wand van elkaar gescheiden. |
 B |