WORMERVEER
| Afkorting: | Wm | |
| Maatschappij: | Nederlandse Spoorwegen (NS) | |
| Architect: | C. Douma (?) | |
| Bouwjaar: | 1978 | |
| Verbouwd: | 2013 | |
| Baanvak: | Zaandam-Uitgeest | |
| Dit station heeft in het jaar 2013 een grote uitbreiding gehad. Er kwamen twee zijperrons bij en de aftandse overkapping op het centrale eilandperron werd volledig vernieuwd. Zonder dat daarbij de oorspronkelijke vorm verloren ging, overigens. De tunnel naar de perrons werd eveneens vernieuwd en er kwamen liften. Tot slot kreeg station Wormerveer weer een volwaardige entree, zodat de Stationsstraat weer een echte afsluiting kreeg. Die Stationsstraat is trouwens bijzonder kort, namelijk amper zeventig meter. De meeste NS-treinstellen zijn aanzienlijk langer… Wormerveer ligt aan de westelijke en zuidelijke oever van de Zaan, in het noorden van de gemeente Zaanstad. Het dorp heeft een betrekkelijk korte geschiedenis, ze ontstond zo’n 500 jaar geleden bij een toen al bestaande veerverbinding over de Zaan naar Wormer. Net als de meeste andere plaatsen aan deze waterloop werd Wormerveer al vroeg geïndustrialiseerd. Aanvankelijk waren dit molens, en dan vooral oliemolens. Deze vormden de basis van wat later de voedingsmiddelenindustrie zou worden. Wormerveer werd de bakermat van enkele grote bedrijven, zoals de multinational Wessanen en het papierbedrijf Van Gelder. Ook profiteerde Wormerveer van de industrie in Wormer, aan de overzijde van de Zaan. Uiteraard profiteerde Wormerveer uiteraard ook van de komst van het spoor. In 1869 was de spoorlijn Amsterdam-Den Helder vanuit Uitgeest gevorderd tot Zaandam, waardoor ook Wormerveer een eigen station kreeg. De spoorverbinding werd in opdracht van de Nederlandse Staat aangelegd, derhalve wordt de lijn ook wel Staatslijn K genoemd. Omdat het een Staatslijn was werden de stations aan deze lijn volgens een standaardontwerp gebouwd. Het stationsgebouw in Wormerveer was een modernere versie van het standaardstationsgebouw derde klasse, dus met de afgeschuinde hoeken in de voorzijde van het middendeel. Hetzelfde type werd ook gebouwd bij de andere stations in de Zaanstreek, zij het dat het stationsgebouw van Zaandam wat groter was en wat rijker gedecoreerd. De gebouwen weken wat af ten opzichte van de overige gebouwen van dit type, zoals onder andere gebouwd in Heerenveen, Hoogeveen en Assen. Vermoedelijk was dit omdat ze niet door K.H. van Brederode, maar -zeer waarschijnlijk- door A.L. van Gendt zijn ontworpen. Wormerveer werd dus ook van een dergelijk stationsgebouw voorzien, een opvallend groot gebouw voor de grootte van het dorp destijds. Toch bleek het gedurende lange tijd zeker niet te ruim bemeten te zijn geweest. Er was nog iets opmerkelijks aan het Wormerveerse station; in tegenstelling tot de nabijgelegen stations Krommenie-Assendelft en Koog.Zaandijk, die beiden in 1930 een ander stationsgebouw kregen, behield dit station gedurende lange tijd haar oorspronkelijke stationsgebouw. Maar in 1978 viel dan toch het doek. Net als de twee andere stations staat ook dit exemplaar aan een drukke provinciale weg. Toen deze aan het begin van de jaren dertig van de vorige eeuw werd gebouwd stond het Wormerveerse stationsgebouw aanvankelijk niet in de weg. Dit werd echter een ander verhaal toen die weg moest worden verbreedt. Ook was het stationsgebouw naar de toen geldende maatstaven veel te groot en ondoelmatig geworden. Bovendien had een eerdere verbouwing het gebouw geen goed gedaan. Op het al bestaande eilandperron werd een nieuw station gebouwd, een zeer eenvoudig perrongebouw onder een brede overkapping. Een onderdoorgang vormde de entree naar het perron. Die tunnel was overigens al rond 1967 aangelegd. Overigens is het officieel niet bekend wie de architect van dit station is, maar het kan eigenlijk niet anders dan dat dit C. Douma geweest moet zijn. Station Wormerveer ging na 1978 vrijwel ongewijzigd de éénentwintigste eeuw in. maar doorat het treinverkeer sterk groeide werd het station een flessenhals. Weliswaar had het ook toen al vier sporen, maar die waren absoluut niet geschikt om een intercity te laten passeren. Maar door die sporen wat te verlengen en ze ieder een eigen perron te geven kunnen daar wel de Sprinters halteren, zodat het hoofdspoor vrij blijft voor het doorgaande treinverkeer. In 2012 begon de al eerder genoemde verbouwing, die een jaar later werd afgerond. |
.
 |
 Bron: |