Als er één plek is op station Venlo dat in de loop van de tijd rigoureus is verbouwd (om niet te zeggen: grondig verknoeid) dan is het wel de stationshal. Vooral in de afgelopen tien jaar zijn diverse veranderingen aangebracht die het aangezicht geen goed hebben gedaan. In de oorspronkelijke opzet deed het denken aan dat van Eindhoven, maar dan uiteraard veel kleiner. Ook hier waren -en zijn nog altijd- de loketten tegenover de ingang, rechts daarvan was de aanname van bagage en snelgoederen. Daarboven is een kantooretage, bereikbaar via een trap aan de rechterkant van de hal. Langs die kantooretage loopt een opvallend balkon, voorzien van fraai hekwerk. Het restaurant kreeg dit keer een logischer plek aan de linkerkant. Tussen de loketten en het restaurant was oorspronkelijk de kaartcontrole en vervolgens de doorgang naar het eerste perron of de trap naar de perrontunnel. Op de rechterwand prijkt een opvallend kunstwerk, vermoedelijk gemaakt door de lokale kunstenaar J. Schrage. Helaas gaat het momentheel grotendeels schuil achter een boekhandel, die in 2008 werd gebouwd. Ook de trap naar de bovenverdieping is tegenwoordig niet meer te zien. Ze bestaat trouwens nog wel, de kantoren op de bovenverdieping zijn namelijk nog altijd in gebruik.
Die boekhandel was één van een serie ingrepen in het stationsgebouw, waarbij het oude karakter van de hal stukje bij beetje verloren ging. Op de vorige pagina was de oorspronkelijke ingang al besproken, met de vroegere glazen "erkers". In die uitbouwen waren respectievelijk de trap naar de fietsenkelder en een boekwinkeltje. Toen een doorgang tussen de fietsenstalling en de perrontunnel gereedkwam was de trap naar de hal niet meer nodig. Op deze plek is nu een bloemenzaak. De grootste en meest ingrijpende verandering was de bouw van een nieuwe trap naar de perrontunnel. Die werd een kwartslag gedraaid, om zo een rechtstreekse doorgang vanuit de fietsenstalling naar de perrontunnel mogelijk te maken. Ook kwam er een lift, iets wat het station tot dan toe nooit heeft gehad. Om de trap te kunnen draaien werd de hal wat vergroot. Dit ging ten koste van het vroegere restaurant. In het nog resterende deel zit nu een Kiosk.
Via de perrontunnel, die nog grotendeels in de originele staat verkeert, wordt het eilandperron bereikt. Dat perron heeft een nogal merkwaardige vorm; aan de zijde van de Maas begint ze smal en wordt naar het zuidoosten toe steeds breder, waarna het perron langs spoor nog een flink stuk als smal perrondeel doorloopt. Aan de andere zijde van dat perrondeel eindigen drie kopsporen tegen de zuidoostelijke zijwand. Het perron langs spoor 3 is dus ruim zestig meter langer dan die langs spoor 4. Maar merkwaardig genoeg bestaat het kortere deel uit twee perronfasen, perron 3 is één lang perrondeel. Op het eilandperron staat een perrongebouw, dat uit drie delen bestaat. Er is een wachtruimte, die nog altijd wordt gebruikt, en er waren een dienstlokaal en zelfs een tweede visitatieruimte. Die laatste is al heel lang afgesloten en dichtgemaakt. Langs de onderkant van de wanden van zowel de vroegere visitatieruimte als het wachtlokaal is weer natuursteen gebruikt, de ruimte daartussenin is op haar beurt bekleed met geelkleurige steenstrips. Het perron wordt deels overdekt door een perronoverkapping, die gezien het formaat en belang van het station opvallend kort is. Boven de trap en de lift naar de perrontunnel is te zien dat de vorm van de overkapping behoorlijk afwijkt. Een heel bijzonder detail is dat een deel van die kapspanten over het spoor naar de overkapping van spoor 1 lijkt door te lopen, hieraan werd de bovenleiding opgehangen. Het spoor tussen |Eindhoven en Venlo werd namelijk tijdens de bouw van dit station geëlektrificeerd.
Het lange eerste perron heeft eveneens een nogal merkwaardige vorm. Het lijkt bijna letterlijk uit twee delen te bestaan, waarbij een (niet voor het publiek toegankelijk) overpad die verdeling markeert. Het gedeelte rechts daarvan is spoor 1b. Hier is ook kopspoor 6, dat tegenwoordig niet veel wordt gebruikt. Het gedeelte langs het stationsgebouw is spoor 1a. Dit was het perron waar de internationale trein aankwam, dat vervolgens werd afgesloten voor paspoort- en bagagecontrole. Sinds kort vertrekt vanaf dit perron weer de "internationale trein", maar de verplichte gang naar de visitatiezaal is allang niet meer nodig…

Boven en onder: De hal van het stationsgebouw doet wat denken aan dat van Eindhoven, maar dan veel kleiner. Ook hier is een opvallend balkon, dat langs een kantooretage loopt. Dat balkon heeft nog het originele hekwerk, één van de spaarzame authentieke details die er nog zijn. Er is inmiddels veel veranderd, zo zijn er diverse winkels toegevoegd en werd de trap naar de perrontunnel een kwartslag gedraaid. Op die manier kon een doorgang vanuit de fietsenstalling naar de perrontunnel worden gecreëerd en kon een lift worden geplaatst. De vloer van de hal is ook al niet meer de originele, al lijkt ze er nog wel sterk op...
.

Onder: Zo zag de hal er oorspronkelijk uit. Aan de rechterkant zijn de loketten en de weegschaal voor de bagage te zien. Naast de loketten zijn twee doorgangen met daartussenin het hokje voor de kaartcontroleur. Op de achtergrond het restaurant, afgescheiden van de hal door een grote glazen wand. Op de vloer is goed te zien dat de tegels in een ander motief lagen dan nu het geval is. De klok hangt nog altijd op dezelfde plek, zelfs het uurwerk is -voor zover ik weet- nog dezelfde. De donkere omlijsting is echter wel al heel lang verdwenen tijd…
.

Onder: Boven de nieuwe perrontrap is dit gedicht van de Belgische dichter Marc Tritsmans te lezen getiteld: "IJkpunt". Het werd in september 2014 aangebracht. Het is één van de circa zeven plekken in het centrum van Venlo waar straatpoëzie te zien is.
.

Onder: Een foto van het wandplastiek, uit de tijd dat het nog niet schuil ging achter de AKO. Het beeldt de spoorwerkers uit en werd vermoedelijk door de lokale kunstenaar J. Schrage gemaakt. Al sinds de opening van het huidige station hangt het aan de noordwestelijke wand. Het is te hopen dat het ooit weer in haar oude glorie te bewonderen is…
.

Onder: De tunnel tussen de hal van het stationsgebouw en het eilandperron. Ook in de onderdoorgang zijn in de loop van de tijd wat aanpassingen geweest, zoals een directe doorgang naar de fietsenstalling (aan het einde van de tunnel, aan de linkerkant), de inbouw van liften en een rolluik om de tunnel af te kunnen sluiten. Toch verkeert de onderdoorgang nog in een opmerkelijk gave staat, de wanden en de lichtarmaturen zijn nog de originele. De ogenschijnlijk afwijkende grijze wand aan de linkerkant is eveneens authentiek. Op deze plek, waar nu de lift naar het perron staat, waren vroeger toiletruimten. Of de vloer nog de originele is durf ik niet met zekerheid te zeggen...
.

Onder: De trap naar het eilandperron is zó gesitueerd dat reizigers die naar boven gaan de wachtruimte in het zicht hebben. Net als bij de perrontunnel zijn ook hier nog wat authentieke details te zien, zoals het fraaie hekwerk en de wat afgeschuinde wand boven de trap. Die laatste zorgde voor iets meer daglicht in de onderdoorgang...
.

Onder (beide foto's): Het perrongebouw, met daarboven de overkapping. Het perrongebouw was in drie delen verdeeld; het dichtst bij de trap is de wachtruimte, die nog altijd in gebruik is. Aan het andere uiteinde (hier vooraan) was een tweede visitatieruimte. Die was speciaal gemaakt voor het geval de internationale trein niet bij het eerste perron kon stoppen. In de praktijk zal dit maar weinig gebeurd zijn, de ruimte is in ieder geval al heel buiten gebruik. In het midden van het gebouwtje waren -en zijn waarschijnlijk nog wel- enkele dienstruimten. Het natuursteen en de gele kleur steenstrips van het hoofdgebouw zijn ook op het perrongebouw aanwezig. De vorm van de grote entreeluifel is weer terug te vinden in perronoverkapping. Die overkapping is met een lengte van ongeveer 100 meter opvallend kort. Op de foto rechts is duidelijk te zien dat de overkapping hier een afwijkende vorm heeft. Waarom dit is heb ik nergens kunnen achterhalen, mogelijk is ze in een later stadium wat is verlengd...
.

Onder: Het eerste perron is aanzienlijk langer dan het tegenoverliggende eilandperron, iets wat niet ongebruikelijk is bij grensstations. Het is 565 meter lang en bestaat uit een A- en een B-gedeelte. De indeling is echter wel opvallend; het A-gedeelte (langs het stationsgebouw) is ruim twee maal zo lang als het perron langs spoor 1B, dat voorbij de slagboom en in de bocht ligt. Die slagboom markeert het overpad naar het eilandperron. Tegenover spoor 1B ligt kopspoor 6. Alhoewel ook dit perrondeel een eigen CTA-scherm heeft wordt het nog maar zelden gebruikt...
.

Onder: Het eilandperron heeft een nogal merkwaardige vorm. Ze begint in het noordwesten smal en wordt vervolgens steeds breder, om bij het zuidoostelijke uiteinde langs spoor 3 als smal perronnetje door te lopen. Tegen de brede zijwand eindigen drie kopsporen, die hier worden bezet door Veoliaitreinstellen. Ook opmerkelijk: het circa 470 meter lange perrondeel langs spoor drie vormt één perrondeel, terwijl het ruim 60 meter kortere deel langs spoor 4 wel uit twee perronfasen bestaat...
.