Home ] Terug naar de eerste pagina ]Vorige pagina ]
   
 
NIJMEGEN

 

Diverse veranderingen in en om het station...

   
VERBOUWING 1973  
Architect: M.W. Markenhof
 
VERBOUWING 1993  
Architect: E.G. Scheltens
 
   

Vanaf het moment dat het nieuwe stationsgebouw in gebruik werd genomen ondergingen zowel het station als de directe omgeving met enige regelmaat (grote) veranderingen. De eerste van de reeks vond al in 1959 plaats, als in dat jaar het eerste perron een nieuwe overkapping krijgt. Twee jaar later vonden opnieuw grote werkzaamheden plaats, ditmaal vanwege de aanleg van de al eerder genoemde verkeerstunnel. Het betekende het einde van het laatste nog intact zijnde deel van het stationsgebouw van Peters. Ook de noordelijke hellingbaan naar het eilandperron verdween, hiervoor in de plaats kwam een trap. Kort daarna verrees de nieuwe noordelijke vleugel, met daaraan gebouwd het nieuwe stationspostkantoor.
Aan het begin van de jaren zeventig werd het stationsgebouw voor de eerste keer flink onder handen genomen. De oorspronkelijke hal kon het toenemende aantal reizigers niet meer aan. Ook was de indeling van het gebouw aan een grondige herziening toe. Hiertoe werd het complete deel van het gebouw met daarin de hal en het ingangsportaal gesloopt, alleen de negentiende eeuwse perrongevel bleef staan. Er kwam een nieuwe, ruime hal én een nieuwe ingang. De nieuwe entree kwam in 1973 gereed en was waarschijnlijk een ontwerp van architect M.W. Markenhof. Architectonisch viel er wel één op ander aan te merken. De grote uitbouw bestond voornamelijk uit glas. Het dak was breed, ver naar voren reikend en had een wel heel dikke dakrand. Het geheel viel volledig uit de toon bij de rest van het gebouw, dat toch al een allegaartje van bouwstijlen was. Toch was de nieuwe hal voor het comfort van de reizigers een enorme verbetering…
Aan het einde van de twintigste eeuw bleek de ruimte toch niet meer te voldoen. In 1993 kreeg het station wederom een nieuwe entree, alweer de derde voor het naoorlogse stationsgebouw. Opnieuw werd de ontvangstruimte volledig gesloopt, waarbij ook nu de oude perrongevel intact bleef. De nieuwe vestibule werd gebouwd naar een ontwerp van architecte E.G. Scheltens. Ook nu bestaat de uitbouw uit veel glas en heeft het een breed, plat dak. Die laatste is nu veel minder lomp dan voorheen, mede dankzij haar subtiel omhoog krullende voorrand. Toch bleef er een groot verschil in stijlen bestaan, al sluit de huidige entree mijns inziens wel veel beter aan dan de vorige. Overigens werd de hal aan het begin van de huidige eeuw weer flink verbouwd, zij het nu alleen van binnen. De opkomst van de kaartautomaat maakt een aantal loketten overbodig. Er was bovendien meer behoefte aan "commerciële invulling". Het lokettenfront verdween, in plaats daarvan werd in één van de gangen naar het perron een servicekantoortje ingericht.
Ondertussen werd ook de krappe perrontunnel een steeds groter probleem. Al sinds 1894 beschikte station over twee naast elkaar liggende onderdoorgangen, één voor de reizigers en één voor bagage. In 2003 onderging het station andermaal een grote verbouwing, ditmaal werden de twee aparte tunnels tot één samengevoegd en daarna opnieuw betegeld. Ook werden er roltrappen en liften geïnstalleerd. Nijmegen was tot dan toe één van de laatste grote stations dat geen liften had. Dit ging trouwens ten koste van de hellingbaan naar het eerste perron, die schijnt er trouwens nog wel -zij het onzichtbaar- te liggen. Zowel de trap als de roltrap werden namelijk wat meer richting het spoor gebouwd. De nieuwe tunnel werd dus niet alleen een stuk breder, maar ook iets korter. De lift naar het eerste perron werd trouwens pal naast de vroegere hellingbaan gebouwd. In 2004 werden de werkzaamheden voltooid. De meest noemenswaardige verandering sindsdien is de installatie van toegangspoortjes, dit gebeurde in het najaar van 2016. De poortjes werden ongeveer op de plaats van de vroegere hellingbaan geplaatst, hierdoor is het fraaie perronplein -helaas- letterlijk in tweeën is gesplitst. Afgezien van die OV-poortjes zijn er na 2004, voor wat betreft het station zelf, geen hele grote werkzaamheden meer geweest.
Dat geldt echter bepaald niet voor het véél te grote plein voor het station, waarbij het lijkt alsof men niet goed weet wat ze ermee moet. Al diverse keren is het volledig op de schop gegaan, waarbij de situatie er niet duidelijker op werd. Wellicht is het formaat van het plein hier mede debet aan, het is simpelweg veel te groot. In de beginjaren was het plein nog wel overzichtelijk. Het busstation was aan de zuidzijde, aan de toenmalige noordzijde waren de taxistandplaatsen en de uitstaphalten van de bussen. Daartussenin was een voetgangersgebied. In de jaren zestig groeit het Stationsplein flink, een groot deel ervan werd in die tijd als parkeerterrein gebruikt. De laatste decennia is het plein een waar hoofdpijndossier geworden, waarbij het totaalbedrag aan reparaties en wijzigingen al in de vele miljoenen is gelopen. En het einde is nog lang niet in zicht; naar verluid gaat het plein in 2019 weer volledig op de schop…

Boven: Een wat oudere foto van het huidige stationsgebouw en het Stationsplein, gemaakt in 2002. De huidige entree werd in de jaren negentig gebouwd en in datzelfde decennium kreeg ook het plein haar huidige vorm. Dat laatste heeft men geweten in Nijmegen; er zijn inmiddels al diverse aanpassingen geweest en alleen al daarvan lopen de kosten inmiddels in de vele miljoenen. Het haalde zelfs het tv-programma Kanniewaarzijn, waar het onderwerp was van het onderdeel "Weggegooid Geld". Aan de rechterkant is een kunstwerk van de van oorsprong Engelse kunstenaar Tony Craig te zien.
 
 
Onder: Aan het begin van de jaren zeventig onderging het centrale deel van het stationsgebouw haar eerste grote verbouwing, waarbij een aanzienlijk deel van het gebouw werd gesloopt. Alleen de oude perrongevel bleef staan. Deze entree was een ontwerp van architect M.W. Markenhof. Erg fraai was die nieuwe vestibule niet te noemen. Vooral de brede dakrand, die al snel volstond met reclame, oogde nogal lomp. Ook de toren werd in de jaren zeventig voorzien van reclame-uitingen voorzien, in dit geval van een bekend merk Eau de Cologne…
.
 
 
Onder: De hal, zoals die er na de eerste verbouwing en uitbreiding uitzag. En eerlijk is eerlijk, vergeleken met de oude situatie (zie de vorige pagina) is de ruimte een grote verbetering. De hal is hier in zuidelijke richting gezien, dus in de richting van de toren. Die is op de achtergrond vaag te zien. De loketten waren in die tijd recht tegenover de ingang gesitueerd. Aan weerszijden daarvan was een gang naar het perronplein, een situatie die trouwens ook nu nog bestaat…
.
Onder: Twintig jaar na de eerste grote verbouwing werd de hal opnieuw rigoureus onder handen genomen. En wederom kreeg het stationsgebouw een nieuwe entree, ditmaal ontworpen door E.G. Scheltens. De hal werd nóg groter. Aan het begin van de huidige eeuw onderging deze ruimte haar laatste grote verbouwing. De kaartautomaat had er inmiddels voor gezorgd dat er veel minder loketten nodig waren, terwijl er juist meer behoefte was aan winkels en dergelijke. Het station heeft overigens nog wel loketten, die zijn hier echter niet te zien. Deze foto is trouwens in tegenovergestelde richting genomen ten opzichte van de vorige afbeelding…
.
 
 
Onder: De "bogenwand" gaf unieke doorkijkjes op het stationsgebouw. Deze foto dateert uit het midden van de jaren vijftig, dus kort na de opening van het gebouw. Aan weerszijden van de stationstoren zijn respectievelijk een schoorsteen en een gashouder te zien, beide van de gasfabriek. Die stond pal naast -en ook deels vóór- het station en heeft tot 1954 dienstgedaan. Nadat de fabriek was gesloten werd een deel van het terrein gebruikt voor de aanleg van de verkeerstunnel. Pas veel later, en na een grondige bodemsanering, werden op het terrein het nieuwe hoofdpolitiebureau en de Doornroosje gebouwd…
.
Onder: Ongeveer dezelfde plek als de vorige foto, maar dan zestig jaar later. Het uitzicht wordt momentheel grondig verpest door een grote fietsenstalling, die hier overigens pas enige jaren geleden werd gebouwd. Op het zuidelijke deel van het Stationsplein was ooit het busstation, die bevindt zich tegenwoordig aan de noordkant van het plein. In plaats van een gashouder staat er nu een studentenflat, die onderdeel is van het gebouwencomplex waartoe ook het poppodium behoort.
.
 

 

 

  Free counter and web stats versie: 16-01-2017