[ Home ] [ Terug naar periode 1965-1985 ] [ Vorige station ] [ Volgende station ]
  

 

CAPELLE SCHOLLEVAAR

     
   
Afkorting: Cps
Maatschappij: Nederlandse Spoorwegen (NS)
Architect: C. Douma
Bouwjaar: 1981
Gedeeltelijke sloop: 2007
Baanvak: Rotterdam Centraal - Gouda
   
   
De naam van dit station is wellicht wat verwarrend en misleidend. Het doet vermoeden Capelle aan den IJssel meerdere treinstations zou hebben, maar dat is absoluut niet zo. Wel gehad, trouwens. Wat ondanks het feit dat Capelle aan den IJssel pas sinds 1981 weer op het nationale spoornet is aangesloten, kent de plaats wel degelijk een lange spoorhistorie. Al nam ze daar niet altijd zelf actief aan deel…
Het Zuid-Hollandse Capelle aan den IJssel ligt direct ten oosten van Rotterdam, aan de rivier Hollandse IJssel. Het is een moderne forenzenplaats, met veel woonwijken uit de jaren zeventig, tachtig en negentig. Desondanks kent Capelle een lange geschiedenis, die terug gaat tot de dertiende eeuw. Het is tegenwoordig nauwelijks meer voor te stellen dat het eeuwenlang een eenvoudig dijkdorp was, waar visserij, landbouw en turfwinning belangrijke bronnen van inkomsten waren. Ook waren er steenbakkerijen. Later kwam er wat industrie, zoals scheepsbouw. Ook profiteerde het dorp van de ligging nabij de ’s-Gravenweg, al lag deze wel op ruime afstand van het dorp. Deze belangrijke route tussen Gouda en Rotterdam wordt wel de oudste weg van Holland genoemd, het is die bekende oude weg naar Kralingen.
Vlakbij die weg liep vrijwel parallel de oude spoorlijn van Gouda naar het vroegere Rotterdamse Maasstation. Deze spoorlijn kwam in 1855 gereed, waarbij ook Capelle aan den IJssel een eigen station kreeg. Deze stond nabij de verbindingsweg tussen de ’s-Gravenweg en het dorp, Aanvankelijk was het stationsgebouw niet veel meer dan een directiekeet, iets wat meer voorkwam bij de stations aan deze lijn. Pas rond het jaar 1915 kreeg het station een permanent stationsgebouw. Deze werd ongeveer gelijktijdig met de stationsgebouwen van het Groningse Kropswolde en het Brabantse Gilze-Rijen gebouwd. Hoewel de gebouwen niet echt op elkaar lijken zijn er wel een paar opmerkelijke overeenkomsten; alle die hebben of hadden een opvallend hoog gedeelde aan de rechterkant en een lager deel links. Ook vertoonden ze qua bouwstijl overeenkomsten. Omdat deze drie gebouwen in de delfde periode én door dezelfde maatschappij zijn gebouwd, moeten ze haast wel door dezelfde architect zijn ontworpen. Wie dat was is trouwens onbekend. Erg lang heeft Capelle niet van haar nieuwe stationsgebouw kunnen genieten, al in 1935 werden de stations gesloten voor het reizigersvervoer. Het goederenvervoer hield nog wel enige tijd stand, maar ook dit zou uiteindelijk verdwijnen. Net als het spoor trouwens. In 1953 werd het spoor naar het vroegere Maasstation definitief gesloten en opgeruimd. De spoorlijn naar Rotterdam werd zo’n twee kilometer naar het noorden verplaatst, nóg verder van de dorpskern verwijderd. Op de opengevallen plek werd vervolgens de Abram van Rijckevoorselweg (N-219) aangelegd. Het voormalige stationsgebouw werd uiteindelijk in de jaren zestig gesloopt.
In diezelfde tijd (de jaren zestig, dus) begon Capelle aan den IJssel haar opmars als forenzenplaats, het werd een satellietstad voor Rotterdam. De eerste nieuwbouwwijken werden nog rondom de oude dorpskern gebouwd, maar vanaf de jaren zeventig werden de wijken meer richting het verlegde spoor gepland. Eén van die grootschalige nieuwbouwprojecten werd de wijk Schollevaar, die in de Prins Alexanderpolder verrees. Aanvankelijk waren de inwoners van die nieuwe wijken aangewezen op het in 1968 geopende station Rotterdam Alexander, maar al snel ontstond behoefte aan een eigen treinstation. Die kwam er ook: op 31 mei 1981 werd het nieuwe station Capelle Schollevaar geopend. Dit nieuwe station werd ontworpen door ingenieur C. Douma, die ook de gelijktijdig gebouwde en geopende stations Rhenen, Veenendaal West en Veenendaal Centrum ontwierp. Met name de Veenendaalse stations vertonen grote overeenkomsten, al gaat het Capelse station -gelukkig- niet schuil achter een kantoorgebouw. Hier zorgde de aanwezigheid van een hoge spoordijk er al voor dat er een duidelijk herkenbaar station kon worden gebouwd, met twee bouwlagen. Op straatniveau kwamen en loketruimte en één of meerdere kioskjes. Via trappen konden de hooggelegen perrons worden bereikt. Een onderdoorgang zorgde ervoor dat de twee delen van het station worden verbonden. Tevens is het een doorgang tussen de gebieden aan weerszijden van het spoor. Station Capelle Schollevaar werd namelijk pal naast een buurtwinkelcentrum gebouwd. Om deze gemakkelijk vanuit het station te kunnen bereiken was zelfs aan een loopbrug gedacht. Reizigers die vanuit Rotterdam op het station aankwamen, in de meeste gevallen forenzen die naar huis gingen, konden op die manier nog even snel boodschappen doen.
Dat viaduct hield het trouwens niet zo heel lang uit, ze werd in 2007 verwijderd. Het station zat toen middenin een periode waarin het met enige regelmaat werd verbouwd. Zo waren een jaar eerder de wanden van de onderdoorgang, van de trappenhuizen en enkele delen van de straatgevels betegeld met witte en gekleurde tegeltjes. Loketten had het station toen allang niet meer. Al aan het einde van de jaren negentig was deze vervangen door een “Wizzl”. Deze gemakswinkel, waar ook treinkaartjes te koop waren, hield het op haar beurt maar enkele jaren uit. Inmiddels zit hier een cafetaria. Naast het verwijderen van de traverse was een andere opvallende verandering de plaatsing van liften. Deze werden vermoedelijk in 2010 of 2011 geplaatst.
Zoals het er nu naar uitziet zullen zowel het station als de wijk Schollevaar in de komende jaren op de schop gaan. De wijk, die als een typische jaren-70 “bloemkoolwijk” is opgezet, is dringend aan een opwaardering toe. Het zal een project worden dat -naar ik begreep- minstens 15 jaar in beslag zal nemen. Eén van de speerpunten is in ieder geval een opwaardering van het stationsgebied. Nu wil het toeval dat station Schollevaar ook al op het punt staat verbouwd te gaan worden. Wat dit zal inhouden is trouwens vooralsnog niet bekend…

Boven: Station Capelle Schollevaar werd gelijktijdig met de stations aan de Veenendaallijn geopend. De overeenkomsten tussen de stations, die door dezelfde architect zijn ontworpen, zijn dan ook overduidelijk. Dit is het noordelijke deel van het station, langs dit hooggelegen perron stoppen de treinen naar Rotterdam. De kenmerkende liften zijn rond het jaar 2011 geplaatst.
.

Onder: In een ver verleden had Capelle aan den IJssel al eens een station. Deze stond ter hoogte van de huidige Merellaan. De afbeelding toont het tweede stationsgebouw, deze werd rond 1915 gebouwd en zou amper twintig jaar als zodanig dienstdoen. Hierna bleef het nog tot 1964 bestaan. Het spoor was hier toen allang verdwenen, op deze plek ligt nu de provinciale weg N-219. Er is helemaal niets meer dat nog aan het oude station herinnerd. Overigens vond bij deze plek op 15 november 1899 een ernstig treinongeval plaats. In dichte mist botste een posttrein achterop een stilstaande trein. Bij dit ongeval, destijds de ernstigste tot dan toe, waren acht doden en twaalf gewonden te betreuren.
.
 
 
 
 

Onder: Dit is de zuidelijke entree, met ook hier een opvallende glazen liftschacht en een soort overdekte “overloop” naar het perron. Aan deze kant was vroeger het plaatskaartenkantoor. Ook was hier de overdekte luchtbrug naar het aangrenzende winkelcentrum.
.

Onder: De trap naar het perron, in dit geval het perron voor de treinen naar Gouda (spoor 1). Hier begon ooit de reeds genoemde traverse. Op deze plek is nu een raam, waardoor het trap nog altijd erg licht is. De twee perrons liggen beiden op een hoge spoordijk.
.
 
 

Onder: De perronzijde van het station. Hier vallen de gelijkenissen met de Veenendaalse stations direct op. Ook op dit station zijn de beide perrons voorzien van luifels met de voor die tijd zo kenmerkende schuine dakranden. Die luifels zijn trouwens iets groter dan de Veenendaalse exemplaren en ook de wachtruimtes zijn wat rianter. De perrons zijn met een lengte van iets meer dan tweehonderd meter wat aan de korte kant…
.
 
 

Onder: De kern van het station is deze onderdoorgang. Ze dient niet alleen om de perrons te bereiken, maar is tevens een verbinding tussen de gebieden aan weerszijden van het spoor. De kleurige betegeling, die ook op de wanden van de trappoenhuizen en zelfs op de buitengevels is te zien, werd in 2006 aangebracht.
.

Onder: Een wat oudere foto van het station, waarop duidelijk de traverse naar het buurtwinkelcentrum te zien is. Reizigers die uit de richting Rotterdam kwamen konden op die manier rechtstreeks naar het winkelgebied, dat toen nog “De Scholver” heette. In de zomer van 2007 ging de passage tegen de vlakte. Het winkelcentrum werd enkele jaren geleden verbouwd en heet sindsdien “PicassoPassage”.
.
 
 

  Free counter and web stats versie: 16-01-2025