|
|
BLERICK
De Tweede
Wereldoorlog verliep voor Blerick ronduit desastreus. Aanvankelijk
leek de oorlog gedurende lange tijd aan de regio voorbij te gaan,
maar vanaf het najaar van 1944 veranderde dit drastisch. Na de mislukte
operatie Market Garden en de daaropvolgende Slag om Overloon verplaatste
het frontgebied zich in de richting van Venlo. In een poging deze
stad te behouden veranderde de Duitsers Blerick in een ware vesting,
compleet met een grote tankgracht. Desondanks kon Blerick op 3 december
1944 door de geallieerden worden bevrijd. Helaas stokte de geallieerde
opmars bij de Maas. Maandenlang zouden Bletick en Venlo frontgebied
blijven, pas in het voorjaar van 1945 werd Venlo bereikt. De bevrijding
kwam met een hoge prijs; Venlo liep zeer zware oorlogsschade op, Blerick
werd zelfs nagenoeg met de grond gelijkgemaakt. De Blerickse Wagenwerkplaats
overleefde wonderwel de oorlog, maar dat kon niet van het station
worden gezegd
Na de oorlog ontwikkelde Blerick zich gaandeweg tot een stadswijk
van Venlo, waardoor het dorpse karakter verloren ging. In de decennia
die volgden groeide Blerick uit tot een "wijk" van ruim
22.000 inwoners, waarmee het na de stad Venlo het stadsdeel met de
meeste inwoners is. Die ontwikkeling begon feitelijk al tijdens de
wederopbouwperiode. Een mooi voorbeeld is het zogenoemde "Brugplan"
(zie ook deze pagina),
waarbij in en om Venlo een aantal verkeersknelpunten werd aangepakt.
Een onderdeel hiervan was een nieuwe uitvalsweg, die dwars door Blreick
en parallel langs het spoor naar Eindhoven werd aangelegd. Deze Eindhovenseweg
werd direct ten zuiden van de genoemde spoorlijn gepland, dit omdat
een nieuw te bouwen verkeersbrug over de Maas eveneens wat naar het
zuiden verschoof. Een bijkomend voordeel was dat hiermee een drukke
overweg in de toenmalige Sint Antoniusweg kwam te vervallen, maar
daar stond tegenover dat de nieuwe weg op de plek van het stationsgebouw
kwam. Dat betekende dus dat het nieuw te bouwen stationsgebouw diende
te worden verplaatst naar het brede eilandperron, een oplossing die
trouwens ook al bij het tijdelijke, houten stationsgebouw was toegepast.
Het standaardontwerp van architect W.B. Kloos moest hiervoor wat worden
aangepast, zodat het Blerickse stationsgebouw wat afwijkend was ten
opzichte van de eerder gebouwde exemplaren. Omdat het gebouw op een
eilandperron stond kreeg het nu twee identieke perrongevels. De gemetselde
schoorsteen werd naar het midden van de westelijke kopgevel geplaatst,
welke in feite de voorgevel was. Dit was immers de gevel die naar
de toegang naar het perron was gericht. De indeling van het gebouw
was in feite een spiegelbeeld van dat van Vierlingsbeek; het plaatskaartenkantoor
was weer in het midden, met links daarvan respectievelijk de hal en
de wachtruimte. Het nieuwe Blerickse stationsgebouw werd in het najaar
van 1960 in gebruik genomen.
Inmiddels is er veel veranderd. De drukke overweg pal naast het station,
welke tevens de toegang naar de perrons was, werd in 1974 vervangen
door een onderdoorgang. De voetgangers en fietsers kregen eigen, nogal
donker tunneltje, waarin tevens de trappen naar de perrons waren opgenomen.
Het station telde toen nog twee perrons, het brede eilandperron en
een smaller exemplaar langs spoor 1. In de jaren tachtig kreeg het
station een derde perron, zodat de treindiensten naar Eindhoven en
Nijmegen elkaar niet meer in de weg hoefde te zitten. Dat nieuwe perron
kreeg een eigen wachtruimte, naar een ontwerp van J. Bak, en een aparte
trap. Het stationsgebouw was toen nog volop in gebruik, maar dat verandert
als de kaartautomaat haar opwachting maakt.
Ook voor station Blerick betekende dit het onvermijdelijke einde van
het loket, ergens in de tweede helft van de jaren negentig werd deze
opgeheven. De wachtruimte bleef nog wel toegankelijk, een beslissing
die het begin van het einde voor het gebouw betekende. De nogal afgelegen
ligging op het perron en het gebrek aan toezicht zorgde er mede voor
dat vandalen er hun gang konden gaan. In de zomer van 2001 werd het
gebouw tenslotte uit haar lijden verlost.
Blerick is al sinds jaar en dag een station dat niet bepaald als prettig
wordt ervaren. Ook is de herkenbaarheid en de bereikbaarheid matig,
de drie perrons zijn uitsluitend met een trap te bereiken en van een
afstandje was het station alleen middels een groot uitgevallen NS-logo
als zodanig te herkennen. Wellicht mede om die redenen begon in 2017
een verbouwing van het station. Hierbij werden de perrons vernieuwd
en verhoogd, waarbij ze met duurzame tegels zijn voorzien. De twee
zijperrons, die tot dan toe als jukkenperrons waren uitgevoerd, kregen
nu keerwanden en werden eveneens met duurzame tegels bekleed. Daarnaast
kregen alle perrons nieuw meubilair, het armetierige wachthokje langs
spoor 4, waarvan op het laatst alleen het dak was overgebleven, verdween
hierbij. Tevens zal voor dit perron een nieuwe trap worden gebouwd.
Op dit moment van schrijven moet men het echter met een nogal gammel
aanvoelend, tijdelijk exemplaar doen. Er is ook al gesproken over
de bouw van liften, maar het lijkt erop dat dit op de wat langere
baan wordt geschoven
|
.
Boven:
Het derde en laatste stationsgebouw, hier op een foto uit de eerste
helft van de jaren negentig. Dit gebouw was er één
uit een serie standaardstationsgebouwen (type Vierlingsbeek),
ontworpen door ingenieur W.B. Kloos. Omdat het gebouw op een eilandperron
werd geplaatst week het wat af ten opzichte van de tot dan toe
gebouwde exemplaren. Het meest opvallende kenmerk was dat de uitgebouwde,
gemetselde schoorsteen in het midden van één van
de kopgevels was geplaatst. Hierdoor was ook de indeling anders.
Het plaatskaartenkantoor was weer in het midden van het gebouw,
net zoals bij het allereerste gebouw in Vierlingsbeek. Ook de
twee uitbouwen waren in het middelste segment, dit keer echter
zonder bloktoestel. Vanwege de grootte van het emplacement beschikte
het station over drie aparte seinhuizen...
.
|
|
|
Onder:
Tussen het moment dat het oude stationsgebouw werd vernietigd
en de ingebruikname van het laatste exemplaar zat zo'n 16 jaar.
Dat betekende trouwens niet dat het station het al die tijd zonder
ontvangstgebouw moest stellen. In de jaren vijftig had het een
tijdelijk stationsgebouw, die net als het latere exemplaar- op
het eilandperron was geplaatst. Dit was dat tijdelijke gebouw,
op een foto die in ieder geval van 1956 of daarna is, in dat jaar
werd namelijk het spoor tussen Eindhoven en Venlo geëlektrificeerd.
.
|
|
|
|
|
|
Onder:
Gedurende lange tijd waren de perrons via een overweg te
bereiken, maar met het toenemen van het verkeer werd deze
een steeds groter obstakel. Bovendien moesten treinreizigers
ook nog de drukke Eindhovenseweg oversteken. In 1974 kwam
hieraan een einde, dankzij de ingebruikname van deze onderdoorgang
onder zowel het spoor als de Eindhovenseweg. Voor het wegverkeer
is het een verbetering, maar er staat nergens duidelijk
aangegeven dat dit tevens de ingang van het station is.
Van een waardige stationsentree is dan ook allang geen sprake
meer
.
|
|
|
|
|
Onder
(beide afbeeldingen): Eén van de twee trappen die
in de onderdoorgang uitkomen. Hier is duidelijk te zien
dat de trap vrij smal. Hellingbanen of liften zijn er niet,
de trap heeft niet eens een fietsgoot. Om aan te geven naar
welk perron de trap leidt zijn in het plafond van de onderdoorgang
bordjes aangebracht (foto rechtsonder). Opvallend genoeg
zijn deze nog in de oude NS-huisstijl...
.
|
|
|
|
|
|
|
Onder:
In 2017 en 2018 werden op het station diverse werkzaamheden uitgevoerd.
Zo werden de perrons naar de nieuwe standaardhoogte gebracht en
kregen de twee zijperrons keerwanden, iets wat het centrale perron
al heel lang had. Op de achtergrond zijn de gebouwen van de voormalige
Frederik Hendrikkazerne te zien. Menig dienstplichtige moest hier
naar toe en velen haalden er hun rijbewijs, niet zelden in meerdere
categorieën. De kazerne werd in 2002 opgeheven...
.
|
Onder:
Aan de noordoostzijde van het station staat dit bouwwerkje, dat
qua stijl overeenkomsten lijkt te vertonen met het laatste stationsgebouw.
Het is een onderstation voor de bovenleiding en werd in 1955 of
1956 gebouwd, toen het spoor tussen Eindhoven en Venlo "onder
de draad ging". Het stond er al enige tijd toen het station
werd gebouwd en doet nog steeds dienst. Aan de rechterkant is
nog net de spoorbrug over de Maas te zien.
.
|
|
|
|
|
versie: 3-04-2019 |