Home ] Terug naar de eerste pagina ] [ Vorige pagina ]
   
 
BEVERWIJK

 

Het huidige station -2-

   
   
   

Via een vrij krappe tunnel worden de twee eilandperrons bereikt. Zoals bekend zijn de perrons, samen met de overkappingen en de -inmiddels verdwenen- perrongebouwen, het oudste deel van het station. Het eerste dat opvalt is dat de perrons in een bocht liggen, dit als gevolg van het verleggen van het spoor ten behoeve van de spoortunnel onder het Noordzeekanaal. Vanwege de nabijheid van die tunnel werden de perrons zo ver mogelijk naar het noorden verplaatst. De trappen naar de perrontunnel bevinden zich nabij de zuidelijke uiteinden van de perrons, een situatie die niet echt ideaal is omdat de looplijnen wat langer worden. Bovendien liggen de perrons ook nog eens vrij ver van het stationsgebouw. De perrons zelf zijn opmerkelijk kort, veel langer dan 230 meter zijn ze niet. Ook opvallend: het oostelijke perron (tussen de sporen 4 en 5) is iets breder dan het tegenoverliggende exemplaar. Beide perrons worden deels overdekt door perronoverkappingen. Net als de perrons zijn die nogal aan de korte kant, maar dankzij de gekromde constructie valt die geringe lengte (van amper 90 meter) nauwelijks op. Een fraai staaltje optisch bedrog. De constructie is, ondanks haar ogenschijnlijke eenvoud, interessant. De basis wordt gevormd door vier kruislings geplaatste stalen T-profielen, waaraan een soort buizenframe is gemonteerd. Hier op rust vervolgens het platte dak. Op elk perron stond ooit een perrongebouwtje, maar deze zijn allang verdwenen tijd. De plekken waar ze hebben gestaan is nog heel makkelijk terug te vinden, de overkappingen hebben hier een duidelijk afwijkende constructie. Een wat minder fraaie oplossing was de nogal abrupte overgang tussen de rand van de overkapping en de overdekte trap naar de perrontunnel. Het lijkt haast wel alsof architect Van der Grinten hier niet zo goed raad mee wist. Overigens liet collega-architect K. van der Gaast twee jaar later in Delft zien hoe het ook opgelost had kunnen worden, hier ging de overkapping van het vroegere eilandperron sierlijk over in een overdekte trap…
Aan het einde van de jaren negentig begonnen omvangrijke werkzaamheden aan zowel de perrontunnel als aan de trapopgangen naar de perrons. De belangrijkste reden hiervoor was de installatie van liften, iets wat het station tot dan toe nooit heeft gehad. Maar ook de donkere overkappingen boven de trappen werden gesloopt en vervangen door exemplaren die aanzienlijk ruimer en lichter zijn, maar qua bouwstijl helemaal niet aansluiten bij de bestaande overkappingen. Datzelfde geldt mijns inziens ook voor de groene liftschachten. Een gemiste kans…

Boven: De twee perrons en de perronoverkappingen zijn het oudste deel van het station, ze kwamen al in 1957 gereed. Wat opvalt is dat de overkappingen de gebogen lijn van de perrons volgen, welke in een bocht liggen. Overigens zijn de overkappingen -net als de perrons- nogal aan de korte kant, maar dankzij die gebogen lijnen valt dat niet zo op…
.
 
 
 
 
Onder: De basis van de overkappingen wordt gevormd door kolommen die nog het meest lijken op kruislings geplaatste stalen T-profielen, waarop een soort buizenframe is gemonteerd. Hierop zijn -eveneens stalen- langsliggers bevestigd, waarop vervolgens het dak rust. Welke kleur de constructie oorspronkelijk had is mij niet bekend, maar ik ga er vanuit dat de blauw-groene kleur niet de originele is…
.
Onder: Ooit kende het station twee perrongebouwtjes. Die stonden nabij de noordelijke uiteinden van de perronoverkappingen, ongeveer halverwege de perrons. In die gebouwtjes was uiteraard een wachtgelegenheid, maar naar het scheen werden er ook versnaperingen verkocht. De bouwwerkjes zijn in 2004 gesloopt, maar de plek waar ze hebben gestaan is nog heel makkelijk terug te vinden; de dragende constructie van de overkapping is hier namelijk wezenlijk anders…
.
 
 
Onder: In 1999 werden de perrontunnel, de trapopeningen en de overkappingen boven de trappen aangepakt. Die laatste werden gesloopt, om plaats te maken voor aanzienlijk ruimere en lichtere, maar niet bijster fraaie, exemplaren. Er moest hiervoor zelfs een deel van de perronoverkappingen worden afgebroken. De trapopeningen werden aanzienlijk groter, zodat er meer daglicht op de trappen en in de perrontunnel kwam. De groene liftschachten zijn hier overigens niet te zien...
.
Onder: Zo zagen de overkappingen boven de trappen er oorspronkelijk uit, een wat krap aandoende constructie van beton en een beetje (draad)glas. Wat opvalt is dat de perronoverkapping al bij de trap ophield, en daardoor een wat rommelig aangezicht gaf. Ook was de perronbeschutting daardoor niet optimaal. Overigens kent station Schiedam Centrum, met eveneens een door architect Van der Grinten ontworpen perronoverkapping, hetzelfde euvel…
..
 

 

 

  Free counter and web stats versie: 11-06-2019