RHENEN
|
De uitbraak van de Tweede Wereldoorlog had voor Rhenen dramatische
gevolgen. Tijdens de Slag om de Grebbeberg werden grote delen van de oude binnenstad
verwoest. De spoorbrug over de Rijn en het viaduct bij het station werden opgeblazen.
Beiden werden hersteld, waarbij de spoorbrug vanaf dat moment enkelsporig werd.
Aan het einde van de Oorlog werd de brug over de Rijn wederom vernield, dit keer
door een Brits bombardement. Het station was overigens toen al gesloten. Na de bevrijding werd de reizigersdienst naar Rhenen niet meer hervat. Inwoners van Rhenen moesten voortaan gebruik maken van station Kesteren, om die reden was de naam van dat station in 1945 gewijzigd in Kesteren-Rhenen. Het spoor naar de stad Rhenen bleef nog een tijdje als goederenspoorlijn in gebruik, de oversteek over de Rijn zou nooit meer per trein worden gemaakt. Wat nog bruikbaar was van de oude spoorbrug (twee pijlers) werd gebruikt voor de bouw van een nieuwe verkeersbrug, die er voor in de plaats kwam. Die nieuwe brug was onderdeel van een nieuwe, doorgaande weg. Het stationsgebouw, dat de Oorlog wonderbaarlijk genoeg had overleefd, stond hierbij in de weg en ging in 1957 tegen de vlakte. Tegelijkertijd werd het spooremplacement grotendeels opgebroken. De karakteristieke brug over het vroegere emplacement was toen al herbouwd, waarbij het (waarschijnlijk) ook werd verbreedt. Nadat in 1972 een einde aan het goederenvervoer was gekomen leek het stil te worden rond de voormalige internationale spoorlijn. Maar achter de schermen werd toen al gesproken over reactivering van de treindienst. Veenendaal was in die tijd een snelgroeiende forenzenplaats aan het worden en meende daarom aanspraak te kunnen maken op een hernieuwde aansluiting op het spoornet. Aanvankelijk voelden zowel het Rijk als de NS hier weinig voor, maar (vooral) die laatste liet zich overhalen door de groeiprognose van Veenendaal. Ook het Rijk ging overstag, en zo begon vanaf de tweede helft van de jaren zeventig de heraanleg van het spoor. Deze werd niet meer helemaal tot Amersfoort herbouwd, er kwam een aansluiting op de spoorlijn Utrecht - Arnhem. Veenendaal kreeg hierdoor een rechtstreekse spoorverbinding met de Domstad. Net als bij de bouw van de oorspronkelijke spoorlijn, bijna een eeuw eerder, leek het er ook nu op dat Rhenen zou worden overgeslagen. Maar al snel werd duidelijk dat voor een halfuursdienst het juist goed uitkwam als de trein in Rhenen zou keren. Wel werd dat laatste deel van het spoor enkelsporig en eindigde het voortaan vóór het viaduct. Hierdoor werd het station zo'n 125 meter in noordelijke richting verplaatst. Om nog eens extra te benadrukken dat de oversteek over de Rijn nooit meer met de trein gemaakt zal worden werd dat nieuwe station als kopstation gebouwd. Het kreeg daarbij een eenvoudig haltegebouwtje, ontworpen door architect C, Douma. Het bestond uit een plaatskaartenkantoortje en een kleine hal annex wachtruimte. Dit was tevens de enige overdekte wachtgelegenheid, want op het enkele perron was hierin niet voorzien. Het was trouwens één van de weinige kleine haltegebouwtjes dat niet volgens een gestandaardiseerd serieontwerp werd gebouwd. Wel waren er duidelijke overeenkomsten met de twee stations van het naburige Veenendaal, die uiteraard gelijktijdig werden ontworpen en gebouwd. Dit is vooral terug te vinden in het dak, waarvan de schuine vlakken ook terug te vinden zijn bij de perronluifels van de Veenendaalse stations. Station Rhenen moest het zonder perronluifel doen, wel kreeg het in een later stadium alsnog een glazen wachthokje. De kaartverkoop geschiedt al jaren via de kaartautomaat. Het stationsgebouwtje bestaat nog uitsluitend uit een wachtruimte en een betaal-toilet. Ook is er nog een klein dienstvertrek. |  .
|
| |
 |  |
 |
 |
| |
 |  |
 | |
[ Vorige pagina ] | |
|
|
versie: 22-12-2023