[ Home ] [ Terug naar de eerste pagina ]
   

 

KROPSWOLDE

     
   
Het stationsgebouw bestaat uit een opvallend hoog, en deels witgepleisterd, gedeelte en daarnaast (of daarachter…) een laag en vrij lang deel met een opmerkelijk hoog dak. Het gebouw heeft daardoor wat vreemde proporties. De ingangsgevel doet, door het ontbreken van een topgevel, zelfs wat plomp aan. Centraal in deze gevel een dubbele deur met daarboven een groot halfrond venster, de (vroegere) ingang van het stationsgebouw. Rechts daarvan de deur naar de voormalige stationswoning, dat zich op de bovenverdieping bevond. Op de begane grond waren de stationshal en het plaatskaartenkantoor. Het lage gedeelte bestond voor een groot deel uit de wachtkamer 3e klasse. Dat moet dan klaarblijkelijk een forse wachtruimte zijn geweest. Aan de perrongevel valt de grote erker aan de rechterkant meteen op. Wellicht dat hierin vroeger het bloktoestel stond. Boven de erker is de stationsnaam, verwerkt in een tegeltableau. Helaas is dit tableau niet meer compleet, waardoor de naam niet goed meer te zien is. Nog altijd verdwijnt er zo nu en dan een stukje uit het tableau en dat is natuurlijk eeuwig zonde!
Aanvankelijk was het stationsgebouw niet voorzien van een pleisterlaag, maar deze werd al vrij snel na de ingebruikname van het gebouw aangebracht. Dit gebeurde vermoedelijk ergens in de jaren twintig. Allereerst werd de bovenste verdieping van het hoge gedeelte witgepleisterd, later volgde de gehele perrongevel van dit bouwdeel. Alle overige gevels bleven overigens ongemoeid. Deze variatie in wel of geen pleisterlaag doet het gebouw opmerkelijk goed. Op de één of andere manier worden de wat vreemde verhoudingen van het gebouw hiermee gemaskeerd, alhoewel het aanbrengen van die laag in de eerste plaats puur een praktisch doel diende. Verder bleef het stationsgebouw, op wat kleine aanpassingen aan de buitenzijde na, nagenoeg ongewijzigd. De grootste verandering voor het station kwam in 1989. Op 8 april van dat jaar kwam een einde aan de klassieke beveiliging, door middel van armseinen. Het traject Groningen-Nieuweschans was het laatste reguliere spoortraject waar deze nog actief was. De modernisering van de spoorlijn betekende tegelijkertijd het einde van de loketfunctie van een aantal stationsgebouwen, waaronder dat van Kropswolde. Het verlies van de stationsfunctie betekende zelfs bijna het einde van het gebouw, maar dat kon gelukkig worden voorkomen. Het stationsgebouw was toen overigens in een behoorlijk vervallen staat. Het werd verhuurd aan een groep kunstenaars die het vervolgens een flinke opknapbeurt gaven. En dat had resultaat; halverwege de jaren negentig werd het gebouw een rijksmonument. Tot voor enkele jaren geleden bleef het voormalige stationsgebouw in gebruik als kunstgalerie en als antiek / curiosazaak. Sinds het najaar van 2009 is in het gebouw een museum voor handwerktuigen gevestigd.
Boven en onder: Het stationsgebouw heeft geen echte voorgevel maar wel een ingangsgevel, een constructie die eerder ook al bij de stationsgebouwen in Nieuwerkerk en Weert werd toegepast. De gevel die normaal gesproken de voorgevel zou zijn is nagenoeg onzichtbaar (onder)...
 
Onder: De perrongevel is ongetwijfeld het meest interessante deel van het stationsgebouw, met details als: de gedeeltelijke pleistering, de erker, het tegeltableau en het hoge dak van het lage deel (met forse overstek, dat tegegelijkertijd de perronluifel vormt).
Onder: De stationshal, zoals deze er in 1970 uitzag, met zicht op de dubbele toegangsdeur en het loket. De deur rechts was waarschijnlijk de toegang tot het plaatskaartenkantoor en was dan ook gesloten voor het publiek. De foto werd (vermoed ik) genomen vanuit de doorgang naar de wachtkamer.
   
 
Onder: De blikvanger van de perrongevel is de opvallend grote erker. Vanuit deze uitbouw werden vroeger de seinen, wissels en de overweg bediend. In 1989 werd de beveiliging gemoderniseerd, waarbij dit nu vanuit Groningen werd geregeld. Met het verdwijnen van de handmatige bediening ter plaatse raakte het station ook haar loketfunctie kwijt. Boven de erker is een tegeltableau met de stationsnaam. Duidelijk is te zien dat het tableau niet meer compleet is. Nog altijd verdwijnt er zo nu en dan een stukje, en dat is jammer...
Onder: Dit toepasselijk vormgegeven hekwerk is uiteraard niet authentiek, maar het misstaat zeker niet. In dit gedeelte van het gebouw waren de toiletruimten. Let ook op het verschil in grootte tussen de twee deuren. De rechterdeur gaf toegang tot het "damesprivaat", de linkerdeur was vroeger een open doorgang naar het herentoilet. Deze toegang werd ergens in de jaren zeventig of tachtig dichtgemaakt, waarbij toen een (kleinere) deur werd geplaatst.
   

 

 

 

  Free counter and web stats versie: 25-11-2011