HOLLANDSCHE RADING
| Afkorting: | Hor | |
| Maatschappij: | Nederlandse Spoorwegen (NS) | |
| Architect: | P.A.M.J. Corbey | |
| Bouwjaar: | 1986 | |
| Baanvak: | Hilversum - Utrecht Centraal | |
| Enkele kilometers ten zuiden van Hilversum staat misschien wel het meest opmerkelijke station van ons land: Hollandsche Rading, een station (of beter: halte) dat letterlijk op de grens van de provincies Utrecht en Noord-Holland staat. De twee perrons zijn in een zogenoemde bajonetligging aam weerszijden van de Vuurse Dreef geplaatst, die tevens de provinciegrens is. Het perron voor de richting Utrecht staat in de gelijknamige provincie, op het grondgebied van de gemeente De Bilt. Het perron voor de richting Hilversum staat in de gelijknamige gemeente, in de provincie Noord-Holland, dus. Misschien nog wel opvallender is het feit dat station Hollandsche Rading veel ouder is dan het gelijknamige dorp. De totstandkoming van het station is ook al bijzonder; het is één van de zeer weinige negentiende eeuwse stopplaatsen dat tot station promoveerde, én anno 2025 nog altijd bestaat. Voor veel (oud-)militairen is Hollandsche Rading een station met herinneringen. Enkele kilometers verderop ligt de Korporaal Van Oudheusdenkazerne, dat tussen 1961 tot en met 1984 het Marine Opleidingskamp (MOK) was. Vooral in die tijd waren militairen een vertrouwd beeld op het station. Ook opmerkelijk is het stationsgebouwtje. Pas in 1987 kreeg deze halte een echt ontvangstgebouwrje. Het is -tot nu toe- het allerlaatste “klassiek” ogende haltegebouw, rechthoekig en met een zadeldak. En dan zijn er natuurlijk ook nog de bekende hioefijzervormige, betonnen bovenleidingportalen, die alleen boven het spoor tussen Hilversum en Blauwkapel te zien zijn. Station Hollandsche Rading is dus een unieke halte, met een geheel eigen karakter. Het feit dat dit één van de rustigste NS-stations van ons land is veranderd hier niets aan... Normaal gesproken zou de tekst hier verder gaan met een korte geschiedenis van de plaats waar het onderhavige station staat. Maar zoals al aangegeven bestaat het station langer. In 1885 werd op deze plek een stopplaats aangelegd, aan een weg die toen nog “Hollandsche Rading” (de huidige Vuurse Dreef) werd genoemd. Het was één van de vier (!) stopplaatsen die dat jaar in de toenmalige gemeente Maartensdijk werden geopend. Fit waren zeer eenvoudige haltes waar uitsluitend op verzoek werd gestopt. Het spreekt voor zich dat een groot aantal haltes op een betrekkelijk korte afstand niet rendabel te exploiteren was, de meesten verdwenen dan ook in de eerste decennia van de twintigste eeuw. Eén stopplaats hield echter stand. Inderdaad, Hollandsche Rading. Want inmiddels was bij de stopplaats Hollandsche Rading een woonbuurt ontstaan. In 1941 werd de stopplaats Hollandsche Rading een volwaardig station, het kreeg toen haar twee perrons die er ook nu liggen. Deze ombouw kwam voort uit de elektrificatie van het spoor, waarbij dus ook die karakteristieke bovenleidingportalen zijn geplaatst. Opmerkelijk genoeg werd in diezelfde tijd het station van het veel grotere dorp Maartensdijk gesloten. Station Hollandsche Rading had op dat moment niet eens een haltegebouwtje, een aanbouw aan een baanwachterswoning deed als zodanig diensr. Pas in 1987 kreeg Hollandsche Rading een definitief stationsgebouw. Dit werd een eenvoudig, rechthoekig bouwwerkje met een zadeldak. Het gebouw, dat een kenmerkende afgeschuinde ingang heeft, werd trouwens ontworpen door ingenieur P.A.M.J. Corbey. Het zou zijn laatste stationsproject zijn, Corbij vertrok nog datzelfde jaar bij zijn werkgever Articon. Het stationsgebouwtje zou maar kort dienstdoen. Toen in de jaren negentig de kaartautomaat haar opwachting maakte werd dit station één van de eersten die haar loket verloor. Vervolgens was het zo’n tien jaar een filiaal van de Rabobank. Sinds geruime tijd heeft het een horecafunctie... |
. |
 |
 |
 |
|
 |
 Bron:
Ansichtkaart |
|
|
versie:17-09-2025