[ Home ] [ Terug naar de eerste pagina ]
  

 

AMSTERDAM LELYLAAN

     
   
   
De indeling en het uiterlijk van het station zijn in de loop van de tijd behoorlijk gewijzigd. Oorspronkelijk waren de voornaamste faciliteiten (loket, wachtruimte en restauratie) in het perrongebouw te vinden, in de stationshal waren aanvankelijk alleen een kiosk en een grenswisselkantoor. Al aan het begin van de jaren negentig veranderde dit, de loketten verhuisden naar de hal en in het perrongebouw werd personeelsruimte gecreëerd. De grootste verandering vond echter niet in maar naast het station plaats. In 1997 werd namelijk het westelijke deel van de metrolijn M50 in gebruik genomen. Deze metrolijn werd pal naast de spoorlijn naar Schiphol gebouwd, waarbij ook metrohaltes werden gepland naast de stations Sloterdijk, De Vlugtlaan en Lelylaan. Het metrostation De Vlugtlaan werd een standaardhalte voor deze lijn, maar voor de andere twee werden de architecten van de treinstations benaderd om deze te ontwerpen. Ingenieur Reijnders, die het huidige Sloterdijk-station ontwierp, creëerde voor deze halte een kleinere kopie van de overkapping van het | Schipholperron”. Het ontwerp van ingenieur Steenhuis leek alsof het maar losjes op het treinstation was geïnspireerd. Van een afstandje leek de overkapping op die van haar grotere zus, maar qua kleurgebruik was dit absoluut niet zo. Toch werd -anders dan bij het vroegere station De Vlugtlaan- het metroperron een integraal onderdeel van het station. Daarbij werd zelfs de complete oostelijke gevel gesloopt, om zo de hal aanzienlijk te vergroten.
Bijna achttien jaar lang behield het station haar twee totaal verschillende perrons. Maar in het jaar 2015 was het station aan een opknapbeurt toe, vooral de roodgekleurde delen waren in de loop der jaren vaal geworden. Er volgde dan ook een rigoureuze verfbeurt. Waarschijnlijk werd toen ook de betegeling van het station vervangen, door lichte tegels met onregelmatige, rechthoekige formaten. Alle felle kleuren van het station verdwenen, lichtgrijs, donkergrijs en blauwgrijs werden de nieuwe hoofdkleuren. Ook het markante perrongebouw heeft nog heel even een grijs jasje gehad. Maar amper een jaar later viel het ten prooi aan de slopershamer. Het station was toen al gedegradeerd tot halte, waar nog enkel sprinters stopten. Alleen het silhouet lijkt het nog op het station uit de jaren tachtig.
Inmiddels staat het station aan de vooravond van een grootschalige verbouwing. De voorbereidende fase is op het moment van schrijven nog gaande. Als alles meezit zal er vanaf het jaar 2028 of 2029 gebouwd en verbouwd gaan worden. Het staat al vast dat het station een grote fietsenstalling zal krijgen en ook de entree wordt radicaal vernieuwd. Ook zal er veel meer ruimte voor de bus en tram komen, hiervoor zal de Cornelis Lelylaan wat worden verlegd. Of het station ook de markante torens en de perronoverkapping zal behouden is nog niet duidelijk.

Boven: Station Amsterdam Lelylaan, zoals het er oorspronkelijk uitzag. Een intercitytreinstel is zojuist aangekomen, het geeft zo het kleurenpalet weer zoals de architect voor ogen had; een geel met blauw gekleurde trein in een overwegend rood station. Merk hierbij op dat de sandwichpanelen van de “kiosk” aan deze zijde van het station rood gekleurd waren, alle overige panelen waren blauw. Overigens veranderde die kiosk nogal eens van kleur; van rood, via oranje en helderblauw naar het huidige blauwgrijs...

 
 

Onder: Diezelfde gevel als de foto bovenaan deze pagina, maar zoals het er rond de eeuwwisseling uitzag. De rode sandwichpanelen waren toen oranje en ook toen al was er een woud aan fietsen bij het station. Let ook op de telefooncel, links op de foto. Dit is inmiddels een nagenoeg uitgestorven fenomeen...

Onder: Een heel aardig detail is dit kleine bouwwerkje, bij de fietsenrekken. Het is in feite een kleine versie van één van de torentjes, en bevat de technische installaties. De hoge schoorsteen doet vermoeden dat hierin de verwarmingsketel staat.

 
 

Onder: Ooit had het station veel meer toegangen dan tegenwoordig het geval is. Aanhoudende ernstige overlast resulteerde in het afsluiten van enkele toegangen, waaronder die bij het busstation. Omdat deze een breed bordes heeft is het nu een trap naar nergens geworden…

Onder: Een ander bijzonder kenmerk waren deze donkergrijze zitjes, die middels felrood gekleurde dragers aan de betegelde balustrade van de trap waren bevestigd. De ronde krukjes zijn al heel lang geleden verdwenen. Datzelfde geldt trouwens ook voor de betegeling, deze heeft tegenwoordig een soort marmer-look.
 
 

Onder: Over enkele jaren zullen zowel het station als de directe omgeving een enorme verbouwing ondergaan. De twee weghelften van de Cornelis Lelylaan zullen wat verder uit elkaar dan wat worden verlegd, zodat er onder het station ruimte komt voor een keerlus voor de tram. Ook krijgt het station een grotere hal en een nieuwe toegang, met daaraan gekoppeld een forse fietsenstalling. De getoonde afbeelding toont een impressie van het station, zoals het er waarschijnlijk rond 2032 uit zal zien...

Bron: ProRail
 
 

  Free counter and web stats versie: 28-11-2025